Het is al zaterdag! Voor mijn gevoel leef ik nog op vrijdag maar het is toch al na 0.00 uur, dus zaterdag. En op zaterdag (alleen deze van 24 september) is mijn zoon jarig! Mijn jongste kind is alweer twintig. Maar die verjaardag die bij anderen nog wel eens een gat in het budget wil slaan, is een koopje voor me. Hij wil het niet vieren met familie en taart en opzitten en pootjes geven, dus dat blijft geld blijft al in de portemonnee. Jammer, dat wel, maar zijn keuze.
Maar waar ik ook nog blij mee ben is het weer op 24 september. Al een aantal jaren zitten we elk jaar met zijn verjaardag buiten met het toen nog welkome bezoek. Altijd lekker weer! En dit jaar redden we het weer met het weer.. En alhoewel ik echt blij ben met de laatste zonnestralen denk ik zeker ook aan de gasmeter. Nog steeds heb ik de verwarming niet van zijn zomerstand afgehaald en dat gaat dit weekend ook niet nodig zijn. Zo haal ik in ieder geval de voorgenomen 1 oktober zonder verwarming. Ook dat blijft in de portemonnee. (Ergens heb ik het gevoel dat ik die spelling van portemonnee nog eens na moet zoeken, maar nu geen zin).
Voor nu.. weekend.. nog een wijntje en dan slapen. Ook een leuk weekend voor jou!
Oh, en de besparing heb ik in het kado gestopt, schoenen voor snowboarden, mooi wel in een fout seizoen gekocht, dus toch 50% korting. En nog steeds kan ik daar drie paar schoenen voor kopen. :)
zaterdag 24 september 2011
zondag 18 september 2011
Met stapjes en treinen op weg naar.
Ik blijf kleine stapjes nemen naar een leven met meer "duur- en spaarzaam" erin. Ik ben er achter dat het echt niet in een week gedaan is, of in de ruim vier maanden dat ik er nu mee bezig ben. En soms zet ik gewoon weer soort van per ongeluk -of minder per ongeluk- een flinke stap terug of ik heb een langere aanloop nodig naar een volgende stap. Schoonmaakmiddelen bijvoorbeeld, daar heb ik nog een flinke voorraad van en chemische middelen die ik op allerlei plekken van mijn lichaam smeer, spuit of laat inwerken zijn ook nog niet op. Maar gisteren had ik weer een flinke oefendag want met name de aanloop naar een leven zonder auto is lang. (Dit komt voornamelijk omdat het te koop zetten van mijn een flinke poets- en waxbeurt vraagt en ik daar nog niet aan toegekomen ben. Of ben ik onbewust toch wat angstig?)
Mijn vriendinnetje woont in Almere en ik in Delft, jammer wel, want dat betekent een uur rijden in plaats van, zoals vroeger, twee deuren verder aankloppen. (Ik voel dat het een lang verhaal gaat worden vandaag.:)). Gisteren deden we het anders, we spraken af op Amsterdam-Centraal om naar Biologische markt te gaan, het nuttige met het aangename verenigen zeg maar. Dat was een kleine stap naar mijn toekomstige OV-leven. Op vrijdag fietste ik naar het NS-loket om mijn allang niet gebruikte kortingskaart weer te activeren, maar helaas kan dat alleen nog maar telefonisch of online, minpuntje in de klantvriendelijkheid vind ik. Wel mijn OV-chip geactiveerd en saldo erop gezet. Thuisgekomen wel direct online besteld, online betaald en inderdaad was mijn kortingskaart binnen no-time weer actief én een OV-fiets abonnement erbij. Dat scheelt zaterdag alvast weer in de kosten. Tijdstip van reizen opgezocht en via QRscanner naar mijn Iphone getransporteerd. (Ik wil simpel leven, maar dan wel digitaal). Vriendin en ik hebben veel overeenkomsten, maar ook verschillen, zij is een ochtendmens en ik een ver-in-de-middag-mens. Maar net als in een goed huwelijk kom je elkaar tegemoet en zo spraken we om 9.00 uur af in Amsterdam. Dat betekende om 7.43 de trein! Op zaterdagmorgen! En dan zie ik nog niet zo goed, had 7.48 gelezen op mijn mooie App en miste dus direct al de trein. En ik miste mijn OV-kaart! Die moest nog op de eettafel liggen, ik had nog een half uur voor de volgende trein, dus snel naar huis gefietst, kaartje gepakt, weer terug en op tijd voor de volgende trein. Ik dacht dat ik in de trein moest inchecken, maar toen ik naast me "piep" hoorde zag ik dat ik dat al op het perron diende te doen. En dat deed ik, mijn eerste keer inchecken op saldo. Verder heerlijk rustig naar Amsterdam getjoekt, en me direct al aangepast aan de gemiddelde treinreiziger, dus mij (nieuwe) Ipad erbij gepakt. En dat is dus de flinke stap terug; ik heb tóch mezelf die Ipad kado gedaan, ik kon het een half jaar wegredeneren maar rekenend als zakelijke aanschaf en gebruik, heb ik het toch voor mezelf goed gepraat.
Vriendin en echtgenoot zaten al op een bankje bij mijn uitstapperron te wachten (al 30 minuten dus) en we wandelden naar de Noordermarkt. Ja, ik had ook uitgechecked! Gelukkig is man van vriendin zeer attent en punctueel én werkt bij de NS, dus die hielp mij wel onthouden. Het werd een heel gezellige ochtend; koffie, gebak, nieuwe door vriendin gehaakte sloffen, wandelen, markt, iCentre met de mooie ogen en champagne, snuffelen, en ik keek mijn ogen uit naar het grote aanbod op de biologische markt. Oh, die broden.. lijken wel gebakjes! Ja, alles is ookveel wel wat duurder, maar daardoor koop ik veel bewuster, geniet méér van het eten en voedsel wordt weer iets waar ik bij stil sta. Vriendin had voor mij ook zo'n wandelboodschappenkar bij zich en ja, al wil ik eigenlijk mijn imago niet verpesten met zo'n kar, het is toch wel handig. Eens gaan snuffelen of ik er één kan vinden die ook aan de fiets gehangen kan worden, die zijn er vast wel. Na weer koffie en genieten van de dag gingen onze treinwegen weer uit elkaar. Perron naar rechts voor Almere, perron links voor Delft. Even daarvoor hadden we nog snel boodschappen staan overpakken, ik kon toch wel reizen zonder boodschappenkar.
En toen.. toen zat ik daar te wachten op mijn trein en miste mijn IPhone! Zweten, tassen overpakken, weer kijken, alle vakjes nagelopen, geen iPhone. De trein kwam, ik de trein in en razendsnel denken. In het gunstigste geval was hij in de tas van vriendin beland bij het overpakken en die moest ik dan bellen (kon niet, geen telefoon) en dan achterna reizen. Ik ging gauw de trein weer uit en op zoek naar een telefoon om dochter te bellen zodat die vriendin weer kon bellen. (omdat ik het ene nummer wel uit mijn hoofd weet en het andere niet :S). Geen telefoon meer te vinden natuurlijk, dus vroeg ik om raad bij een NS-medewerker en ik mocht zijn telefoon gebruiken. Eerst mijn eigen nummer gebeld, geen gehoor. (en luisteren of er niet toch een ringtoon uit mijn tassen kwam) Dochter gebeld, geen gehoor. Nog eens mijn eigen nummer bellen, "met de informatiebalie!". "Ja, u heeft mijn telefoon! " riep ik blij. Ik kon hem afhalen bij de man aan de informatiebalie. Op de plek in Nederland waar iedereen het meest alert zou moeten zijn op zijn spullen, met één hand op zijn tas en een andere op zijn broekzak loopt, laat ik mijn iPhone gewoon liggen op een pilaar waar we de boodschappen overpakten! En daar liep een jongedame, vond de telefoon en gaf hem af bij de informatiebalie! Mijn geloof in de mensheid is terug, ik weet niet wie het meisje was maar bij deze bedank ik haar uit de grond van mijn hart. Daar, op Amsterdam-Centraal wordt gewoon mijn telefoon gevonden én afgegeven!
Ik kon de volgende trein pakken, ging lekker onderuit zitten met mijn inmiddels op 3GS werkende Ipad in zijn nieuwe jasje, (dankzij weer die echtgenoot die zó lief even van alles voor me regelde.. was de wereld maar vol met "Theo's", dan kwam het wel goed :)) en ik nam er een lekkere snee biologisch olijvenbrood bij.. mm.. terwijl de rest van de reizigers om mee heen óók met hun telefoon, Ipad, camera speelde. Rare wereld eigenlijk.
Maar de conclusie van een dag OV-reizen is dat het voor chaoten als ik wel extra opletten is. Er kan veel meer gebeuren, vertragen, verliezen dan bij een autoritje. En volgens mij is mijn zonder-auto-kit bijna klaar.
En als je tot hier alles gelezen hebt.. applaus! :)
Mijn vriendinnetje woont in Almere en ik in Delft, jammer wel, want dat betekent een uur rijden in plaats van, zoals vroeger, twee deuren verder aankloppen. (Ik voel dat het een lang verhaal gaat worden vandaag.:)). Gisteren deden we het anders, we spraken af op Amsterdam-Centraal om naar Biologische markt te gaan, het nuttige met het aangename verenigen zeg maar. Dat was een kleine stap naar mijn toekomstige OV-leven. Op vrijdag fietste ik naar het NS-loket om mijn allang niet gebruikte kortingskaart weer te activeren, maar helaas kan dat alleen nog maar telefonisch of online, minpuntje in de klantvriendelijkheid vind ik. Wel mijn OV-chip geactiveerd en saldo erop gezet. Thuisgekomen wel direct online besteld, online betaald en inderdaad was mijn kortingskaart binnen no-time weer actief én een OV-fiets abonnement erbij. Dat scheelt zaterdag alvast weer in de kosten. Tijdstip van reizen opgezocht en via QRscanner naar mijn Iphone getransporteerd. (Ik wil simpel leven, maar dan wel digitaal). Vriendin en ik hebben veel overeenkomsten, maar ook verschillen, zij is een ochtendmens en ik een ver-in-de-middag-mens. Maar net als in een goed huwelijk kom je elkaar tegemoet en zo spraken we om 9.00 uur af in Amsterdam. Dat betekende om 7.43 de trein! Op zaterdagmorgen! En dan zie ik nog niet zo goed, had 7.48 gelezen op mijn mooie App en miste dus direct al de trein. En ik miste mijn OV-kaart! Die moest nog op de eettafel liggen, ik had nog een half uur voor de volgende trein, dus snel naar huis gefietst, kaartje gepakt, weer terug en op tijd voor de volgende trein. Ik dacht dat ik in de trein moest inchecken, maar toen ik naast me "piep" hoorde zag ik dat ik dat al op het perron diende te doen. En dat deed ik, mijn eerste keer inchecken op saldo. Verder heerlijk rustig naar Amsterdam getjoekt, en me direct al aangepast aan de gemiddelde treinreiziger, dus mij (nieuwe) Ipad erbij gepakt. En dat is dus de flinke stap terug; ik heb tóch mezelf die Ipad kado gedaan, ik kon het een half jaar wegredeneren maar rekenend als zakelijke aanschaf en gebruik, heb ik het toch voor mezelf goed gepraat.
Vriendin en echtgenoot zaten al op een bankje bij mijn uitstapperron te wachten (al 30 minuten dus) en we wandelden naar de Noordermarkt. Ja, ik had ook uitgechecked! Gelukkig is man van vriendin zeer attent en punctueel én werkt bij de NS, dus die hielp mij wel onthouden. Het werd een heel gezellige ochtend; koffie, gebak, nieuwe door vriendin gehaakte sloffen, wandelen, markt, iCentre met de mooie ogen en champagne, snuffelen, en ik keek mijn ogen uit naar het grote aanbod op de biologische markt. Oh, die broden.. lijken wel gebakjes! Ja, alles is ook
En toen.. toen zat ik daar te wachten op mijn trein en miste mijn IPhone! Zweten, tassen overpakken, weer kijken, alle vakjes nagelopen, geen iPhone. De trein kwam, ik de trein in en razendsnel denken. In het gunstigste geval was hij in de tas van vriendin beland bij het overpakken en die moest ik dan bellen (kon niet, geen telefoon) en dan achterna reizen. Ik ging gauw de trein weer uit en op zoek naar een telefoon om dochter te bellen zodat die vriendin weer kon bellen. (omdat ik het ene nummer wel uit mijn hoofd weet en het andere niet :S). Geen telefoon meer te vinden natuurlijk, dus vroeg ik om raad bij een NS-medewerker en ik mocht zijn telefoon gebruiken. Eerst mijn eigen nummer gebeld, geen gehoor. (en luisteren of er niet toch een ringtoon uit mijn tassen kwam) Dochter gebeld, geen gehoor. Nog eens mijn eigen nummer bellen, "met de informatiebalie!". "Ja, u heeft mijn telefoon! " riep ik blij. Ik kon hem afhalen bij de man aan de informatiebalie. Op de plek in Nederland waar iedereen het meest alert zou moeten zijn op zijn spullen, met één hand op zijn tas en een andere op zijn broekzak loopt, laat ik mijn iPhone gewoon liggen op een pilaar waar we de boodschappen overpakten! En daar liep een jongedame, vond de telefoon en gaf hem af bij de informatiebalie! Mijn geloof in de mensheid is terug, ik weet niet wie het meisje was maar bij deze bedank ik haar uit de grond van mijn hart. Daar, op Amsterdam-Centraal wordt gewoon mijn telefoon gevonden én afgegeven!
Ik kon de volgende trein pakken, ging lekker onderuit zitten met mijn inmiddels op 3GS werkende Ipad in zijn nieuwe jasje, (dankzij weer die echtgenoot die zó lief even van alles voor me regelde.. was de wereld maar vol met "Theo's", dan kwam het wel goed :)) en ik nam er een lekkere snee biologisch olijvenbrood bij.. mm.. terwijl de rest van de reizigers om mee heen óók met hun telefoon, Ipad, camera speelde. Rare wereld eigenlijk.
Maar de conclusie van een dag OV-reizen is dat het voor chaoten als ik wel extra opletten is. Er kan veel meer gebeuren, vertragen, verliezen dan bij een autoritje. En volgens mij is mijn zonder-auto-kit bijna klaar.
- NS-Voordeelurenkaart.
- OV-fietsabonnement
- Ipad (geintje)
- OV-chipkaart
- Een goeie fiets
- Regenpak
- Fietstas
En als je tot hier alles gelezen hebt.. applaus! :)
donderdag 15 september 2011
Nooit meer rijk!
"De koopkracht gaat verder achter uit", zegt de krant weer. En als de krant dat roept is Nederland in last. We willen blijven kopen! Ik reageer er wat nuchterder op. Koopkracht achteruit? Dan de tering naar de nering zetten en gewoon zelf goed kijken wat ik niet meer nodig heb. Toegegeven.. er zijn mensen die alles al wegbezuinigd hebben en niet veel meer kunnen schrappen. (Al zie ik ze om me heen die klagen en nog steeds roken...!). Ik heb nog wel wat stappen te maken in minderen, gewoon omdat ik dat wil. Uit het gewone denkpatroon stappen en van een andere kant bekijken. Niet denken om wat vaker de fiets te pakken om benzine te sparen, maar gewoon de hele auto eruit. (Dat is een uiterste dan he?). Of iets anders eruit.
Vandaag was ik mijn bureau aan het opruimen en daar lag nog een Staatslot. Wat een papieren troep is dat elke maand weer, envelop, foldertje, lot. Al een eeuwigheid speel ik automatisch elke maand mee voor 15 euro. ("Maar ik rook niet", verdedig ik mijn uitgave altijd) Wie weet, wie weet.. valt ooit het geluk mijn kant op! Al vaker heb ik gedacht dit op te zeggen, want natuurlijk is de kans groter dat ik het geld gewoon op straat vind, (ook niet dus), dan dat ik de Staatsloterij win. Als ik het geld gespaard had wat ik er aan uit heb gegeven, dan had ik inmiddels een aardige hoofdprijs op mijn bank staan. Vandaag overdacht ik het nog eens en dan schiet steeds weer door mijn hoofd.. "maar dan heb ik ook écht geen kans meer. Zal je zien dat volgende maand... enz". Moeilijk, moeilijk, voelt echt als een soort afscheid van iets. Maar vandaag was ik flink, eruit dat lot en 15 euro extra sparen! Hoe kon ik opzeggen? Nou, gewoon per telefoon, makkelijk zat. Ha, dat dacht ik!
Een alleraardigste vrouw nam mijn telefoontje aan, een aantal vragen en ik werd verder doorverbonden. Weer een alleraardigste dame. `Goh, wat spijtig dat u op wilt zeggen`. `Goh, wat spijtig dat ik nooit een grote prijs won`, is mijn antwoord. Maar dat kan veranderen volgens de alleraardigste dame. Nét volgende maand vallen er heel veel extra tonnen en als ik blijf krijg ik er nog een gratis staatslot bij. Mét Jackpot.
Voornemen van het resoluut opzeggen is weg, ik speel nog even mee, weer gezwicht voor de verkooptechnieken. Nee, ik kan niet nu al met ingang van 1 november opzeggen, eerst wordt dit abonnement `verlengd`. Maar goed.. na 10 oktober heb ik toch ruim een ton op de bank staan, dandoet een paar maanden meer er niet toe zeg ik gauw per 1 november nog een keer op en dan ga ik er dus zelf voor zorgen dat mijn koopkracht niet minder wordt. Ik koop alleen geen staatslot meer. Ná oktober dan. :)
Vandaag was ik mijn bureau aan het opruimen en daar lag nog een Staatslot. Wat een papieren troep is dat elke maand weer, envelop, foldertje, lot. Al een eeuwigheid speel ik automatisch elke maand mee voor 15 euro. ("Maar ik rook niet", verdedig ik mijn uitgave altijd) Wie weet, wie weet.. valt ooit het geluk mijn kant op! Al vaker heb ik gedacht dit op te zeggen, want natuurlijk is de kans groter dat ik het geld gewoon op straat vind, (ook niet dus), dan dat ik de Staatsloterij win. Als ik het geld gespaard had wat ik er aan uit heb gegeven, dan had ik inmiddels een aardige hoofdprijs op mijn bank staan. Vandaag overdacht ik het nog eens en dan schiet steeds weer door mijn hoofd.. "maar dan heb ik ook écht geen kans meer. Zal je zien dat volgende maand... enz". Moeilijk, moeilijk, voelt echt als een soort afscheid van iets. Maar vandaag was ik flink, eruit dat lot en 15 euro extra sparen! Hoe kon ik opzeggen? Nou, gewoon per telefoon, makkelijk zat. Ha, dat dacht ik!
Een alleraardigste vrouw nam mijn telefoontje aan, een aantal vragen en ik werd verder doorverbonden. Weer een alleraardigste dame. `Goh, wat spijtig dat u op wilt zeggen`. `Goh, wat spijtig dat ik nooit een grote prijs won`, is mijn antwoord. Maar dat kan veranderen volgens de alleraardigste dame. Nét volgende maand vallen er heel veel extra tonnen en als ik blijf krijg ik er nog een gratis staatslot bij. Mét Jackpot.
Voornemen van het resoluut opzeggen is weg, ik speel nog even mee, weer gezwicht voor de verkooptechnieken. Nee, ik kan niet nu al met ingang van 1 november opzeggen, eerst wordt dit abonnement `verlengd`. Maar goed.. na 10 oktober heb ik toch ruim een ton op de bank staan, dan
dinsdag 13 september 2011
Nóg een vakkenvuller.
Van de week moest ik glimlachen bij het verhaal van CasaDiMama, Over bezuinigen en boodschappen doen. Vandaag moest ik nog meer glimlachen.. denkend aan haar. Eerst vanmiddag liep ik in mijn lunchpauze de Euroshopper binnen, wel wetend dat ik niks nodig heb, maar je weet maar nooit en ik moest toch even achter mijn bureau vandaan. En toen zag ik een glazen suikerstrooier. Vroeger had ik er een maar die is onverklaarbaar verdwenen ("misschien gewoon eens gebroken" bedenk ik me nu al tikkend). En nu gebruiken we gewoon de B.rabantiabus en scheppen daaruit. Een euro maar voor de nieuwe suikerstrooier en ik pakte hem mee. Gelukkig een lange rij bij de kassa! Ik had helemaal geen zin om daarin te gaan staan wachten en besloot dat ik die suikerstrooier helemaal niet nodig heb, het gaat heel goed met die oerdegelijke (en gratis) B.rabantiabus en ik zette de strooier terug. Net op tijd kwam ik weer bij mijn positieven.
Net, na werktijd, even de AH in. Twee ruim volwassen kinderen die me vanmorgen sms'ten "er is geen voedsel in huis" en mama vliegt naar de Appie om in ieder geval watwitte puntjes in een plastic zak brood te kopen. O ja, er was genoeg hoor, zelfs eigen gebakken brood, alleen is het voor hen nog wel eens wennen dat de koelkast er tegenwoordig anders uit ziet en dat ze moeten zoeken tussen het echte eten in plaats van potjes en bakjes broodbeleg. Afijn.. je kent het, ga nooit met een hongerige maag een supermarkt in. Daar lagen mooie witte chocoladerepen, twee voor weinig. Lekker dikke repen ook! Ik griste ze mee terwijl ik onderweg naar het brood was. Ik liep ermee in mijn ene hand, brood in de andere hand en een rij bij de kassa. Repen? Ik mag helemaal geen calorieën, had gisteren al speculaas! En dan? Sleep ik papieren verpakkingen mee naar huis? Weer kwam ik tot mijn positieven, liep terug en legde de repen terug. Oh, wat is het toch moeilijk consequent te blijven! Gelukkig heb ik geleerd over de Vakkenvullers en moet lachen bij het terugleggen. Bedankt CasaDiMama!
Nog iets schokkends in de lunchpauze.. kerstkaarten, kerstversiering, alle agenda's voor 2012 (en ik dacht dat het nog schoolagenda's waren). Oh, nee! Tot 1 januari geen kerstversiering, kaart of agenda voor mij..! Die laatste koop ik in de opruiming in januari en die andere dingen niet. :).En ik doe ook die speculaas maar niet meer.
Net, na werktijd, even de AH in. Twee ruim volwassen kinderen die me vanmorgen sms'ten "er is geen voedsel in huis" en mama vliegt naar de Appie om in ieder geval wat
Nog iets schokkends in de lunchpauze.. kerstkaarten, kerstversiering, alle agenda's voor 2012 (en ik dacht dat het nog schoolagenda's waren). Oh, nee! Tot 1 januari geen kerstversiering, kaart of agenda voor mij..! Die laatste koop ik in de opruiming in januari en die andere dingen niet. :).En ik doe ook die speculaas maar niet meer.
zondag 11 september 2011
Magere kwark gezocht.
Het boodschappen doen heeft zo zijn ritme gevonden, maar er zijn nog producten waar ik geen oplossing voor heb. Dat heb ik bij meer producten maar dan heb ik al gauw een keuze gemaakt van "dan maar helemaal niet". Maar waar ik niet buiten kan en wil is magere kwark. Na veel verloren kilo's (nee, ik ga ze ook niet meer zoeken), weet ik dat magere kwark een product is wat mij op het slankere spoor kan houden. Het is eiwitrijk, caloriearm, erg vullend en je voegt er makkelijk allerlei smaakjes aan toe. Mijn "cup a soup moment" zeg maar. Maar niet te vinden bij een boer of in glas met statiegeld maar alleen in plastic bekers van 500 ml.
Ik heb al wel een flinke verbetering ontdekt. Kocht ik eerst de magere kwark van óf AH, óf Lidl of welke supermarkt dan ook, voor zo'n 80 cent per 500 ml of de iets duurdere van Optimel met appel/kaneel, nu koop ik het bij de biologische winkel. 500 ml voor 2,29. In het kader van mijn bezuinigen een flinke kostenpost erbij, maar nadat ik van mijn eerste beker mijn eerste happen had genomen zat ik met verbazing nog eens de ingrediënten te lezen. Er zat écht geen slagroom of geen smaakstoffen of verdikkingsmiddelen in. Het was gewoon de lekkerste magere kwark die ik ooit proefde! Nu is er voor mij nog maar één keuze.. magere kwark van De Weerribben. Het is wel wat duurder dus, maar dat probeer ik te compenseren door er drie keer van te eten in plaats van twee keer. (Wat lang niet altijd lukt.. zó lekker. :))
Helaas wel in een plastic beker, een aluminium dekseltje en er om heen een los kartonnen etiket . Dat haal ik eraf, doe het bij het oud papier en de plastic beker bij het plastic.Maar.. zo'n mooie witte beker zou ook nog leuk zijn voor een school om te knutselen, ik zit echter niet meer in een knutselomgeving.
Maar weet jij een magere kwark die, voor wat betreft verpakking, nog beter bij me zou passen, dan hoor ik het graag!
maandag 5 september 2011
Weer een weekend vol schatten.
Eigenlijk moet ik afgelopen weekend in een paar bloggen blokken hakken, maar daar ontbreekt me de tijd voor. En omdat ik het toch allemaal kwijt wil prop ik het allemaal in eentje.
De rommelmarkt zaterdag waar ik écht (echt waar!) nuttige dingen kocht. Zonnetje, groot grasveld met spullen en al vroeg snuffelen leverde het volgende op;
Laarzen voor de tuin en het hondenwandelingen, kon ik voor die 4 euro niet laten staan. Een ouderwetse broodtrommel zodat ik dat brood niet meer in plastic zakken in de "broodla" hoeft te stoppen. (Of zou er toch nog wat om moeten?) In ieder geval ligt het dan netjes in de kast. Een grote glazen pot voor mijn pasta-vooraad en een koekblik zoals mijn moeder daar eeuwig haar koekjes in bewaarde! Ik proef bij het zien van dat blik de wafeltjes.. met zo'n laagje creme ertussen.
De rest van de dag een gouden dag met mijn zussen, vriend, zwagers en kinderen. Op de boerderij van de één een blokhut/zomerhuis voor de ander met zijn allen in elkaar gezet. Omdat we twee weken terug het begin al maakten, wist ik dat daar appels en peren te halen waren, dus toen het werk gedaan was deed ik nog een rondje met onderstaand resultaat. Wat word ik de laatste tijd toch vaak terug in de tijd geworden. Ik staand op een ladder met een plukschort om, brengt me zo weer het beeld voor ogen van mijn vader die dat ook altijd deed.
Afsluiten met alle "medewerkers" een barbeque op één van de mooiste avonden van deze zomer. Eigenlijk was het een familiereunie met "workshop". :)
De volgende dag naar de Home Made Markt in Den Haag, waarvan dochter vond dat "dat echt iets voor mij was", dus daarheen met haar en haar vader. (Wat mijn ex dan is he?). Ik wist niet wat er te verwachten, maar ik werd er echt helemaal vrolijk van. De verleiding was weer groot, maar ik heb me ingehouden en alleen gekocht wat ik echt zocht. Olijfolie, nu een liter, maar als het bevalt is het ook in 5 liter te verkrijgen. En eigenlijk kocht ik met die fles niet alleen de olijfolie, maar ook het verhaal van de makers, de sfeer, en hun enthousiasme. Wat verder op een kraam van een Zenzeep die ik al eerder op internet had gevonden. Zij had Aluin, volgens zeggen zou dat een goed alternatief voor deodorant zijn. Mijn eigen deo is nog niet helemaal op, maar ik ga alvast experimenten. Ik heb mijn collega's al gevraagd om me te waarschuwen als het niet werkt. :). En dochter kocht een Egyptische waxinelichthouder met een mooie tekst erop. Ook dat geld komt terecht bij de handwerkers in Egypte.
Weer een zonnetje, gezellige mensen, veel mooie producten gezien, maar mijn portemonnee stond me niet meer toe nog meer te kopen. Er zit nog wel een wasbol in mijn hoofd, maar die komt er nog wel. :)
En zojuist heb ik alvast weer wat appelmoes gemaakt van de appels van mijn zus. (En dan zie ik mijn moeder weer voor me. Hoe deed ze die peren wecken ook alweer?). Een perentaart gaat er deze week nog komen omdat de vorige ook zo lekker was. Ik ben helemaal om, knus en huiselijk bezig en mijn kinderen weten niet wat ze meemaken. Jammer dat ik zo laat (her)ontdek hoe het óók kan. Dat ik hen niet wat meer heb meegegeven van moeder natuur zeg maar...
De rommelmarkt zaterdag waar ik écht (echt waar!) nuttige dingen kocht. Zonnetje, groot grasveld met spullen en al vroeg snuffelen leverde het volgende op;
De rest van de dag een gouden dag met mijn zussen, vriend, zwagers en kinderen. Op de boerderij van de één een blokhut/zomerhuis voor de ander met zijn allen in elkaar gezet. Omdat we twee weken terug het begin al maakten, wist ik dat daar appels en peren te halen waren, dus toen het werk gedaan was deed ik nog een rondje met onderstaand resultaat. Wat word ik de laatste tijd toch vaak terug in de tijd geworden. Ik staand op een ladder met een plukschort om, brengt me zo weer het beeld voor ogen van mijn vader die dat ook altijd deed.
Afsluiten met alle "medewerkers" een barbeque op één van de mooiste avonden van deze zomer. Eigenlijk was het een familiereunie met "workshop". :)
De volgende dag naar de Home Made Markt in Den Haag, waarvan dochter vond dat "dat echt iets voor mij was", dus daarheen met haar en haar vader. (Wat mijn ex dan is he?). Ik wist niet wat er te verwachten, maar ik werd er echt helemaal vrolijk van. De verleiding was weer groot, maar ik heb me ingehouden en alleen gekocht wat ik echt zocht. Olijfolie, nu een liter, maar als het bevalt is het ook in 5 liter te verkrijgen. En eigenlijk kocht ik met die fles niet alleen de olijfolie, maar ook het verhaal van de makers, de sfeer, en hun enthousiasme. Wat verder op een kraam van een Zenzeep die ik al eerder op internet had gevonden. Zij had Aluin, volgens zeggen zou dat een goed alternatief voor deodorant zijn. Mijn eigen deo is nog niet helemaal op, maar ik ga alvast experimenten. Ik heb mijn collega's al gevraagd om me te waarschuwen als het niet werkt. :). En dochter kocht een Egyptische waxinelichthouder met een mooie tekst erop. Ook dat geld komt terecht bij de handwerkers in Egypte.
Weer een zonnetje, gezellige mensen, veel mooie producten gezien, maar mijn portemonnee stond me niet meer toe nog meer te kopen. Er zit nog wel een wasbol in mijn hoofd, maar die komt er nog wel. :)
En zojuist heb ik alvast weer wat appelmoes gemaakt van de appels van mijn zus. (En dan zie ik mijn moeder weer voor me. Hoe deed ze die peren wecken ook alweer?). Een perentaart gaat er deze week nog komen omdat de vorige ook zo lekker was. Ik ben helemaal om, knus en huiselijk bezig en mijn kinderen weten niet wat ze meemaken. Jammer dat ik zo laat (her)ontdek hoe het óók kan. Dat ik hen niet wat meer heb meegegeven van moeder natuur zeg maar...
 |
| Nog een paar schilbeurten te gaan. |
vrijdag 2 september 2011
Boodschappenlijstje
Alweer bijna 5 maanden ben ik zoekende naar boodschappen die bij me passen en dat valt niet mee. Een ritme vinden in het boodschappen doen ook niet, en een planning nóg minder. Maar vandaag heb ik een goed gevoel. Het is niet helemaal zero waste, het is niet helemaal biologisch, het is niet helemaal zuinig, maar voor nu denk ik dat ik voor mezelf een aardig gemiddelde gevonden heb. Wat was het rondje vandaag?
(mocht je zien dat er andere dingen op de foto staan dan in het lijstje vermeld.. ik heb deze foto een eerdere shoppingronde gemaakt. :))
- Eerst een pakket op de post doen voor een vriendin. Een voor ons beiden eerder succesvol eiwitdieet past mij niet meer. De 10 kilo teveel moeten er nu op "natuurlijke" weg af. Zij doet nog één sessie en toen ze hoorde dat ik mijn laatste spullen op Marktplaats had gezet, wilde ze weten waar ze kon bieden. Een vriendin die me eerder zoveel -voor haar te grote- kleding gaf, krijgt dat natuurlijk voor niks. Zo, einde eiwitproducten, weer een lege la. Niet einde eiwitprincipe, dat blijft het wel voor mij, maar dan natuurlijke eiwitten.
- Toen de biologische winkel in de binnenstad bekeken. Niet slecht, veel producten, maar bijna allemaal verpakt. Groenten, (aubergines, tomaten, prei, bleekselderij en spitskool) in mijn eigen waszakjes gedaan, biologisch vlees (hamburgers en gehakt) maar dat dan wel voorverpakt. Haverzemelen in een papieren zak. Verzorgingsproducten keek ik, maar doe ik niet.. verpakt. Kosten 19,35.
- Door naar "de turk". Heerlijk verse witte broodjes in mijn waszak, een kilo worst in één plastic omhulsel, daar worden heel veel plakjes broodbeleg van gesneden. In verhouding tot per onsjes verpakte vleeswaar érg weinig plastic,
niet duurheel goedkoop!, en ook nog halal. Ook dat nog. Waszak champignons. (de enige plek waar ik ze los vind en niet in blauwe bakjes). Veel olijven in mijn eigen plastic emmer (ik durf steeds meer!) en omdat de kassamevrouw wel besefte dat ik dat emmertje ook betaalde, trok ze wat van de prijs af. Een pluim! En nog wat oosterse worst voor zoon, in plastic helaas. Rekening 12,50. - Dan de kaasboer, (bij die biologische winkel helaas allemaal voorverpakt) mijn stuk 30+ oude kaas en een een gorgonzola in mijn eigen meegebrachte doos. Ook daar weten ze het nu dat er bij mij geen papier om hoeft. Rekening 11,50.
- Dan nog naar de Lidl. De laatste dingen waar geen ontkomen aan is; frisdrank, veel minder dan "vroeger", geen pakken meer, maar in statiegeldflessen en/of plastic weggooifles (helaas), en voor zoon nog een pakje fruitbiscuit en bakje kipsate salade en voor mezelf een 3-liter pak wijn. (Daar moet ik jullie mening nog eens over vragen, morgen ;)) Rekening 13,95.
- Tijdens het koken van een vegetarische ovenschotel ontdekte ik dat mijn volle melk niet voldoende was. Een blik op de klok maakte duidelijk dat mijn "melkboer" nog open was en gauw nam ik hond en fiets, kocht er een liter yoghurt, een liter volle melk, (eigen flessen) een doos eieren (ruilde doosje om), bakje boter, zak cherrytomaten. Kosten 5,20.
donderdag 1 september 2011
Duurzaam slippertje
Weet je wat onbetaalbaar is? En duurzaam? En waar je heel zuinig op moet zijn?? Een vriendin waarmee je al bijna 40! jaar kan lachen om vreselijke dingen! Of erg grappige dingen.. zoals net.
Loop ik buiten mijn hond uit te laten, kijk ik ietwat verveeld naar beneden en zie mijn slippers. In ene bekijk ik die slippers anders dan andere dagen/avonden. Dit zijn duurzame slippers!! Ik kreeg ze zo'n 15 jaar geleden als afdankertje van mijn vriendin. En nog steeds slof ik er zo af en toe mee naar buiten of door de tuin. Het zijn dan ook echte Ecco slippers! Ik móest het haar ter plekke laten weten, maakte een foto en verstuurde hem via What's app (gratis!).
Even later ging de telefoon en bood ze me lachend nóg twee paar slippers aan. Gloedje nieuw, vorig jaar gekocht en ze kan er niet op lopen. Wie wil er ook een paar gratis slippers?? Ze stuurt nog een foto. :)
Excuses voor de fotokwaliteit. Het was al donker.. :)
Loop ik buiten mijn hond uit te laten, kijk ik ietwat verveeld naar beneden en zie mijn slippers. In ene bekijk ik die slippers anders dan andere dagen/avonden. Dit zijn duurzame slippers!! Ik kreeg ze zo'n 15 jaar geleden als afdankertje van mijn vriendin. En nog steeds slof ik er zo af en toe mee naar buiten of door de tuin. Het zijn dan ook echte Ecco slippers! Ik móest het haar ter plekke laten weten, maakte een foto en verstuurde hem via What's app (gratis!).
Even later ging de telefoon en bood ze me lachend nóg twee paar slippers aan. Gloedje nieuw, vorig jaar gekocht en ze kan er niet op lopen. Wie wil er ook een paar gratis slippers?? Ze stuurt nog een foto. :)
Abonneren op:
Posts (Atom)