zaterdag 31 maart 2012

Duurzaam Delict


Ik heb op dit moment niet zo veel meer te vertellen dan het klussen bij en met mijn dochter. Een huurhuis en we doen gewoon of het een koophuis is. We breken muren uit, doen anderen weer dicht. De woningbouw gooide er een bad uit en wij gooien hem er weer in. (Echt een geweldige koop van Marktplaats!). De woningbouw gooide er een nieuwe keuken in en wij weer een andere. (Die eerste komt weer te koop op Marktplaats). Waarom doen we dat allemaal? Het is een huis op een prachtige plek, met haar inkomen een prachtige kans, de huidige huizenmarkt, zowel huur als koop, zakt verder op zijn gat, dus.. is het pakken en dan blijven zitten waar ze zit. Wel 80 jaar!! Zo ongeveer. Maar dan moet ze er wel helemaal lekker bij zitten, want zoveel meer dan haar huis brengt het leven haar op dit moment niet. En dat het huis na dertig jaar wat uitgewoond is, is niet verwonderlijk, dus updaten. De woningbouw had al heel veel gedaan, dat wel. 

Maar.. we proberen het wel zo duurzaam en zuinig mogelijk te doen. En van de week kwam ik toch heftig in gewetensnood.  Wat speelde? Een tussenmuur moest er uit en een deuropening moest dicht. Wat betekende dat er een gipswand uit ging en een gipswand erin. De muur ging er met behulp van een vriend plat. Hup, grof eruit. ( Wat een stof!). Ik wilde blokken sparen om die deuropening weer mee te vullen. Of om het bad op te plaatsen. Een beetje netjes zagen en je kan het zo een meter verderop weer gebruiken. Dacht ik. Geen gesleep met blokken het huis uit en geen gesleep met weer betaalde blokken erin. Ik kreeg de helpende vriend niet zover dat hij dat ook zo zag. Dus keek ik een dag later tegen een berg gipspuin aan die weg moest. Ik heb nog gekeken of ik het redelijk op maat kon zagen.. maar eigenlijk onbegonnen.. hoe kreeg ik het nog haaks? Niet.. En zo sleepte ik twee auto's vol met gips, ging naar het grofvuil, betaalde 40 euro en dumpte de brokken en stukken. We reden door naar de Gamma, kochten weer een paar vierkante meter blokken (ook voor zo'n 40 euro?) en metselden een muur dicht. Mijn hemel, wat heb ik een last van gehad van die verspilling en overbodige vervuiling!! Maar ja.. omdat ik op dat gebied afhankelijk was van een ander, kon ik niet doen wat ik wilde; hergebruiken! Grrr.. ik hoop dat het me verderop in het project wel lukt.

Als je niet snapt waarom we er een nieuwe keuken uit doen, en weer een nieuwe erin, (iets wat ik altijd onbegrijpelijk vind) wil ik dat nog wel een keertje uitleggen.:).





woensdag 21 maart 2012

Nog meer kleren kwijt...

Schreef ik gisteren al over het heen en weer geven van te grote en te kleine kleren... vandaag had het een grappig vervolg, bijna niet zo grappig. Mijn dochter heeft een nieuwe woning met heel veel kluswerk. Ja, de vorige bewoner mag dan een zwart behangetje op de keukenmuur, een goudglanzend behang in de gang en donkeraubergine op slaapkamermuur.. En jawel ook nog een muurhoog tropisch paradijs, mooi vinden, mijn dochter niet. Alles gaat eraf. Maar dit terzijde, mijn zussen kwamen afgelopen zondag helpen stomen, krabben en schuren. Waar blijft die kleding nou?" hoor ik je denken. Nou de ene zus is de afvallende zus, die eerst dikker was dan ik. Nu "win" ik het weer. Zij gaat zaterdag op vakantie naar een zonnig land en al haar zomerkleren te groot. Ik heb een zak met mijn te kleine zomerkleren op zolder gezet tot ik weer de juiste maat heb. Ik bood haar aan dat ze wel in die zak mocht snuffelen, zodat ze pas kleren hoeft te kopen als het echt zomer is. Dus ik nam die zak mee naar het klushuis. Nu voel je hem al komen? Afijn, zij gepast en gepast en naar huis met wat dingen. Vandaag hebben wij weer lekker geklust en ik nam na afloop twee vuilniszakken met behang mee naar mijn huis om ze in de verzamelcontainer te gooien. En een vuilniszak met kleren om ze weer op zolder te zetten. Bij de container pakten dochter en ik ieder een zak uit de auto om weg te gooien. De zak van dochter zat al in de kiepklep en deed hem bijna dicht. Toch voelde ze nog even.. Vond er wat raars aan en haar hand haalde een t-shirt van mij uit de zak! Mijn zak met kleren! "Neeeee, die niet," kon ik nog net roepen! Gelukkig kon ze hem terug halen! Bijna mijn hele zomergarderobe in twee maten verdwenen! Zo gauw weer op zolder zetten voor er weer iemand voor me gaat ruimrn.

dinsdag 20 maart 2012

Broeken genoeg

Zeg maar nee.. dan krijg je er twee. Of zoiets.

Ergens vorig jaar heb ik me dus ook voorgenomen dat ik eigenlijk genoeg kleding had. Doordat ik veel afgevallen was, had ik mijn hele garderobe van wel 4 verschillende maten weggedaan. Wat een heerlijk gevoel was dat. En alles wat ik had was dus cool en new. :) Maar, en dat komt als rode draad steeds weer terug, er werden een aantal dingen te strak. Omdat ik er zeker van ben dat ik alles wel weer aan kan over "een tijdje" weigerde ik weer grotere maten te kopen. Ik kan je zeggen.. dan blijft er op een gegeven moment weinig over! Zal ik bekennen wat ik afgelopen winter aan broeken had? Twee! Een zwarte stretch, heerlijke broek en overal mee te combineren. Een paar keer onder de naaimachine gelegd omdat de naden het ietwat begaven, maar wie ziet dat nou op zwart? Tot de rits open barstte. Nou had ik niet zo direct een nieuwe rits bij de hand dus.. ik liep er gewoon mee door. Mijn lange shirts en jurken vielen er altijd over.

De laatste nieuwe broek die ik kocht was die als hier boven (leve bloggen, je weet álles nog!) in augustus vorig jaar, ik heb hem echter al een poosje niet aangehad, hij lag onder in de kast, want ook te klein, strak. Oud en Nieuw was ik bij mijn zus en liet mijn kapotte broek zien. Het kind kreeg medelijden met me en had nog een leuke broek voor me. Zij was inmiddels wél afgevallen en de broek was haar te groot. Ik natuurlijk gelijk passen en was helemaal happy met de heerlijk zittende jeans. Ik had er weer twee! En daar deed ik het dus verder mee. Ik heb zelfs vorige week nog een zwarte rits gevonden. (Nu nog inzetten).

Koopjes in de opruiming wist ik met moeite te weerstaan. Gelukkig paste het dan toch weer net niet, dus was bleef het geld in de knip. En ergens werd het ook een beetje Mijn Ding, Ik en mijn Twee Broeken. (Ook nog wat rokken, leggings, panty's en een aantal paar laarzen hoor, ik ben niet helemaal zielig). Tot vorige week. Ik had een afspraak met een mede-blogster, ik zag haar voor de derde keer in ons leven, maar het is of ik haar al jaren ken door de verhalen die we al zo'n 7 jaar van elkaar lezen. Zij was ook degene die een zak van mijn te grote kleren kreeg. Maar deze keer had zij twee broeken bij zich die haar dochter te groot waren geworden en misschien voor mijn dochter nog goed zouden zijn. Mijn dochter? Het was mijn maat! En nu heb ik er dus wéér twee mooie jeans bij, goeie merken, straight from America.

En dan vandaag? Probeerde ik toch die broek van mr. T.H van vorig jaar weer eens. En hij paste weer! En zo heb, zonder een cent uit te geven (op de rits na) weer vijf broeken.. en een aantal broeken een tweede leven gegeven.




Volgend blogje zal ik schrijven wat ik wél aan kleding kocht.. :)



zondag 18 maart 2012

Ik verdwijn!


Nou ja.. een beetje dan. En vooral niet hier schrijvend, maar eindelijk verlies ik wat gewicht! Oh, wat is het toch zoeken naar MIJN manier van eten of niet-eten). Na een goeie afvalstrijd verloor ik ruim twee jaar geleden 36 kilo. Ik bleef enige tijd op gewicht, maar daarna begon het gestaag te stijgen. Balen, vooral omdat ik eerder uitriep dat "dat nooit meer zou gebeuren",  en voor mijn gevoel deed ik echt wel mijn best. Maar mijn best was blijkbaar gewoon niet genoeg. Ik ben er te positief voor denk ik. "Dat ene stukje kaas kan nog wel. Dat koekje ook. Dat balans ik er morgen wel weer af". Niet. Toen ging ik maar weer sporten want ook het hardlopen wat ik twee jaar heb gedaan was in het slop geraakt. Zelfs dansen, wat ik toch een paar keer in de week deed, gebeurt niet meer. Alle beweging stopte. Het eten niet. Ik was echt ten einde raad.. ik wilde geen drie cijfers meer!!

Ten einde raad ging ik naar de sportschool. Echt tegen de drie cijfers aan leunend. Een fitnesstest gaf als resultaat een stuk boven gemiddeld. Zó! Dat gaf wel moed. Het hardlopen had nog wel steeds een goede conditie tot gevolg. En ik ging volgens een programma sporten. Een heel goeie coach hielp me op weg. Ik ging op mijn eten letten en volgde het Weight Watchers principe, bij mij en velen bekend. En ik moet zeggen... gewoon een heel gezond eetpatroon en heel lekker eten. Maar ondanks drie keer in de week sporten, punten tellen en er binnen blijven, leverden een gewichtsverlies op van 0!. Zelfs zag ik de dag na 31 december de gevreesde 3 cijfers. Grrr.. wat een strijd!

Hier bij jullie bloggers las ik steeds weer over de giffen in mijn eten, de verborgen stoffen die er voor moeten zorgen dat ik meer en meer wil. Iets wat ik al jaren denk, maar er geen grond voor vond.

Ik begon dit blog over Zero Waste, maar het bracht me veel meer. Weten wat ik eet. Weten wat er in mijn eten zit en wat het met mij doet. Ik ben zelfs zover gegaan dat ik het boek van Amber Albarda. "Eet jezelf mooi, slank en gelukkig" kocht en las. En voor het eerst zat ik weer gewoon een avond op de bank een boek te lezen. Alsof het voor mij was geschreven!

Ik ben begonnen met het invoeren van haar wijsheden in mijn dagelijkse menu. Ik ben nog lang niet klaar met het boek en zeker niet met het volledig goed volgen van alle aanwijzingen, maar vandaag weet ik wel dat mijn nieuwe eetprincipes kilo's vruchten begint af te werpen. Vandaag had ik een klusdag met en bij mijn dochter. Ik verliet mijn huis met een stevig ontbijt; volle yoghurt, een appel, kaneel en Stevia er doorheen, een speltboterham met een biologische spread. In mijn tas nog een speltboterham met pindakaas, die nam ik ergens rond drie uur, een biologische banaan.. en pas tegen 19.00 uur gingen we naar huis. Nog steeds geen trek en ik barstte nog van de energie. De hele dag ging ik door, werd niet moe, een prima humeur, greep niet naar de beschikbare krentenbollen en reed aan het eind van het klussen ook niet langs de snackbar. Thuis maakten dochter en ik een heerlijke salade, rijkelijk gevuld met kip en groenten, noten en we genoten!

En daarnaast? Ook mijn maandelijkse twee vreetdagen zijn voorbij gegaan zonder vreetgedrag.. vanmorgen een totaal van drie kilo eraf.. Zonder moeite. Ja, veel behang afsteken helpt misschien, maar ik geloof toch dat het het "andere eten" is. Volgens mijn kinderen ziet mijn koelkast er zo anders uit dan vroeger. Ik hoop dat ze het ook gaan waarderen en er zelf naar handelen. Dat ik ze nog iets kan meegeven waarvan ik wou dat ik het 20 jaar geleden wist!


Zou ik nu echt aan het afkicken van "vreten" zijn?  Ik geloof er heilig in! Heel echt eten is heerlijk eten..


zaterdag 3 maart 2012

Ik heb jullie allemaal!

Ik heb wat zitten speuren op die leeslijst en waarom ik niet alle blogs zag in het lijstje hiernaast en ik ze wel zag in mijn lijstje in mijn dashboard. Gelukkig ben ik afgelopen week naar de kapper geweest en heb mijn vaal/blonde haar geverfd naar donker/rood. En vanmorgen zag ik het, liggend in een onverantwoorde houding in een onverantwoorde ochtendjas.. het kleine "gereedschapsknopje" onderaan de leeslijst. Eens klikken... en voila, met een simpel aanvinken kon ik zo alles in de "achtergrondleeslijst" aanvinken en zijn alle updates hier rechts zichtbaar. Zo simpel dat ik er daardoor niet opkwam! Nu zal ik altijd bij zijn met lezen en de laatste tips en trucs op zuinig/duurzaam/groen/verantwoord gebied. Of gewoon de leuke verhalen kunnen volgen.

Mocht je nou zien dat jouw blog hier nog niet bijstaat en van mening zijn dat ik daar veel bij mis, laat het me weten dan kom ik gauw langs!


vrijdag 2 maart 2012

Ik ga nóóóit rijk worden!!

Nee.. het zit er niet in.. Kijk naar mijn telefoongesprek;

"Met Maria"

"Hallo, met Chantal" zegt een jongedame met een Belgisch accent. "Heeft u de stoeltjes van Marktplaats nog?".

Ja, die heeft Maria nog.

Chantal, "Er is nog niet geboden, u wilt ze nog weg doen?"

Maria: "Ja hoor, wat wil je er voor geven?"

Chantal; "40 euro per stoel?"

Maria; "Nee joh, dat is veel te veel, dat kan ik er niet voor vragen!"

Chantal; "Oh? Uh? Wat wilt u er dan voor hebben?"

Maria; "20 euro voor de twee samen".

Chantal: "Echt? Het zijn toch 70'er jaren stoelen? Riet met wit? Ik zoek ze namelijk voor reclamebureau. We moeten een expositieruimte inrichten"

Maria denkt snel -oeps, voor business- en roept nog net; "dan is het 30 euro voor de twee".

Chantal vindt het goed, moet er nog voor komen rijden vanuit Breda, een flink rondje door het land om  nog meer op te halen, of het tegen de avond opgehaald kan worden. Dat vind ik goed, aardig meid is die Chantal.

Het gaat eigenlijk om de stoelen van dochter. Ze gaat verhuizen naar vlakbij mij. Omdat ze nogal wat issue's heeft moet er het een en ander van de inrichting vervangen worden. Ik heb haar zover dat ze nu eerst probeert te verkopen wat ze echt niet meer wil en dan dat geld inzet om nieuwe andere spullen van Marktplaats te kopen. En ze heeft zowaar het Marktplaatsvirus te pakken, na jaren cynisch te doen over mama's Marktplaats. (Nee, niet waar.. haar eerste huis was ook zéér gezellig met veel Marktplaats, het was meer cynisch over mama's straatvondsten). Er ligt hier envelop waar al bijna 200 euro inzit!

Maar goed, terug naar die Chantal. Voor die 30 euro reed dochter ook nog wel naar Den Haag om die stoelen in mijn huis klaar te zetten voor Chantal. Waar komen die stoelen eigenlijk vandaan? Dochter vond ze een jaar geleden voor haar deur bij het grof vuil. Omdat een vriend van ons toen een huis in moest richten, nam ze ze mee. Geheel tegen haar gewoonte! Het was zo.. die vriend vond ze maar niks! En dochter zette een stoel in de werkkast om af te voeren en een stoel in de logeerkamer. En nu, bij het verhuizen en verkopen besloot ze ze ook maar op Marktplaats te zetten. Je weet maar nooit, misschien geeft iemand er wel een tientje voor. En toen belde Chantal.

Chantal kwam, leuke jonge dame met een auto met Belgisch kenteken. En waar gaan onze stoelen naar toe?? Naar Moskou! Chantal moet voor een reclamebureau een heel perscentrum inrichten in jaren '70 stijl. Ze was ontzettend blij met de stoeltjes. Zij vliegt achter de stoeltjes aan, die vooruit gaan in een vrachtwagen, en gaat daar in Moslou een perscentrum inrichten met mede onze stoeltjes van de straat!

Ach, dertig euro voor iets van de straat, niet gek. Maar wetend dat ik er ook 100 euro voor had kunnen krijgen en dochters envelop uit zijn voegen zou barsten, geeft me ietwat een gevoel van spijt. Nooit zal ik meer een idioot bod afslaan. '70er jaren? Ja, misschien. Misschien word ik al zo oud dat spullen uit mijn jonge jaren al als antiek beschouwd worden!

Zou jij er 100 euro voor geven?? Of zou je ze bij het grof vuil zetten?