Misser!

Zo, mijn eerste mislukking achter de rug. Een vieze!

Die hond van mij hoeft geen biologisch eten, niet halal, is ook geen vegetariër, maar ik wil géén afval. Dus wat kan ik doen om die 3 à 4 blikken per week buiten mijn deur te houden? Ik ben begonnen met het dieet wat zij eens had bij allergie. Ik kookte rijst en kocht verse lever. Het was inderdaad even doorbijten, (figuurlijk dan, want de hond deed het bijten) maar ik heb het voor elkaar gekregen dat ik zo'n bonk lever in stukjes sneed. Ik overtref mezelf soms. Ik was nog niet helemaal tevreden want de rijst zat in een plastic zak, welliswaar in één grote zak van 5 kilo, maar het is weer afval. De lever deed de slager in een plastic zak. De tweede plastic zak die hij er nog om wilde doen, weigerde ik. De slager was wat bezorgd. Dat kon toch niet? Dat dunne plastic kon scheuren en bloed gaan lekker in mijn tas! Maar ik was eigenwijs, één plastic zakje was genoeg en dat was ook zo.

Mijn hond moest even wennen aan het eten maar het ging goed. Vers gaat tenslotte boven blikvoer. :) De tweede keer dat ik een paar kilo kocht vroeg de slager me of de lever voor mezelf was of voor een huisdier. Iet wat beschaamd vertelde ik hem dat het voor de hond was. Beschaamd omdat ik, zeker met ogen vanuit de islamitische cultuur van de slager gezien, het een soort van decadent vond dat ik mijn hond kilo's vlees geef, terwijl er mensen genoeg in de wereld zijn, of zelfs al in mijn woonplaats, die het geld gewoon niet hebben om mijn "hondenvoer" te kopen. De slager was het gelukkig op dat punt niet met me eens "een hond moet tenslotte ook eten". Hij gaf me wel de tip dat hij ook veel pens verkocht en dat dat een stuk goedkoper is dan kip- of lamslever. Ik zei dat ik zijn tip de volgende keer uit zou proberen. De volgende keer was vandaag. Ik kocht twee kilo pens, wist niet eens hoe dat er uit zou zien, en thuis aangekomen zette ik de rijst al op. Toen het snijden van de pens, ergens wist ik al wel dat het zou stinken maar niet dat het zó misselijk makend zou stinken. Met een theedoek voor mijn neus/mond gebonden sneed ik dapper door. Een kwart van de twee kilo, meer lukte me niet. Ik besloot al dat die andere drie kwart het niet meer gingen worden. Het wel gesneden kwart deed ik door de inmiddels gare rijst, gaf een deel aan de hond en zette een deel in een afgedekte schaal in de koelkast voor de komende dagen.

De hond at, een beetje, en nog wat, ze gooide pens op de grond, at met moeite, ik zag het aan en kreeg ter plekke medelijden met mijn hondje. Ze had aan de nodige experimenten met grote papieren zakken hondenvoer al gewillig meegewerkt, maar dit ging ver. Aan het eind liep ze weg, resten pens op de grond, resten in haar bak. Resoluut gooide ik de 3/4 pens in een plastic zak (jawel) en bond hem dicht, de gemengde bak vanuit de koelkast in een (jawel, nog één) plastic zak en bond hem dicht en een derde (zucht) plastic zak werd gevuld met de inhoud van de voerbak en ik bond hem dicht. De drie plastic zakken gingen in een vierde plastic zak (*dik schuldgevoel*) en ik heb het hele pakket in een grote verzamelcontainer aan het eind van de straat gekieperd. Voor ons geen pens meer.

Maar wat nou het beste is voor een zero-waste hond weet ik nog niet. Voorlopig is dat nog de rijst met lever. Maar dan moet ik nog wel naar die slager met mijn eigen plastic bak(en dat durf ik nog niet).. anders blijft het tobben met plastic zakjes. Ongelofelijk hoeveel ik er daar toch nog van mee krijg/moet nemen.

Nu een mok koffie om die penslucht uit mijn systeem te krijgen..