maandag 15 augustus 2011

Containergraaiers


Pas is er een oude "Buurman" overleden. "Opaatje", zoals wij hem noemden, stond vaak voor het raam als we aankwamen of wegreden en vaak zwaaiden we even. Hij was altijd alleen, zijn vrouw is een paar jaar geleden overleden. Familie, die hij wel had, zagen we er niet veel. "Gelukkig zit hij veel aan de telefoon", zeiden we wel eens..

Hij is overleden, maar daar gaat dit verhaal verder niet over. Het gaat over zijn spullen. De kinderen die zijn huis toch moesten ontruimen, lieten een grote container voor de deur zetten en vorige week verdween binnen twee dagen de hele inboedel erin. Ook liepen ze naar de grote verzamelcontainer met alle kleine huisraad en rinkeldekinkel onder veel glasgerinkel ging daar het hele grote glasservies in. Oh, wat ging me dat allemaal aan mijn hart! Wat zouden daar nog een mensen plezier van hebben! Ik ken zelf iemand die binnenkort een heel huis moet inrichten en nog niks heeft. Ook geen geld. Maar ik durfde ze niet aan te spreken en te zeggen dat ze het wel voor mijn voordeur mochten zetten, iets wat ik anders weleens zou durven, maar ja.. hier keek de hele buurt mee.

Toen ik gisteren weg reed, lag er een goeie stofzuiger bovenop. "Als ik straks terug kom, en hij ligt er nog, is ie voor mij", dacht ik nog. Toen ik terug kwam lag hij er jammer genoeg niet meer. Bij het naar mijn voordeur lopen sprak een andere buurman mij aan. Nu doet die dat wel vaker, altijd eigenlijk, en eigenlijk spreekt hij altijd iedereen aan, zittend in zijn voortuintje. Mijn kind wil wel eens niet naar buiten omdat De Buurman weer in zijn voortuintje zit en er dan niet te ontkomen is aan een (onzinnig en warrig) praatje dat maar uit één richting komt. Dochter zei er gisteren geirriteerd nog wat over. Ik was eens een keer heel positief over hem en verdedigde de alleenstaande man. "Kijk, hij zoekt toch de sociale contacten, verpietert niet achter de ramen, de buurt wordt er een stuk socialer van, iedereen praat met elkaar en we horen alles over elkaar. Plus hij houdt de boel goed in de gaten, weet alles, ziet alles en waakt over ons. Toch een eenmans-buurtpreventie." Ze vond me zeer positief. :), maar ook daar gaat het in dit geval niet over. Hij vertelde me dat hij de buurvrouw (mijn vriendin!) had geholpen de stofzuiger uit de container te pakken, hij had er zelf een fiets uitgehaald en een ander aan een salontafel geholpen. Terwijl we aan het praten waren stond er een klein autootje achter de container en twee mannen doorsnuffelden de grote ijzeren bak en haalden er voor hen waardevolle spullen uit. Ik verzuchtte dat ik eigenlijk wel die rotbrommer die al twee jaar in mijn tuin schroothoop ligt te spelen op die container wilde kieperen, dan zou die maar mooi gelijk weg zijn.

Toen ik al even binnen was werd er op het keukenraam geklopt. De praatgrage buurman. Of we samen even die brommer op de container moesten gooien. Dat nam ik aan. "Ja, ik heb toch die fiets gepakt, dan ruilen we dat toch om voor die brommer? Ligt er niks méér in de container". En  (o, aso, we hebben het gedaan). Weer even later staat er een geel busje bij de container. Een man loopt ongegeneerd bovenop de grote bak te snuffelen. (Hij durft, wat ik graag zou willen :)). Er gaat aardig wat van de inhoud het busje in. En wat zie ik tijdens het gluren nog meer? Die oude brommer, die niet eens meer over de weg wilde rijden, maar we moesten slepen, die echt veel meer sloop dan loop was, die mocht waarschijnlijk een reisje naar Oost Europa gaan maken, want ook die mocht het gele busje in. Later heb ik, om die lege plek van de eerst fiets, toen brommer in de container weer te vullen, er nog een oude tafelpoot in gegooid die ik ook nog kwijt wilde. En ja, die ligt er nu nog in.:)

De afgelopen dagen heb ik dus een aardig staaltje recyclen gezien. Jammer alleen dat de "erfgenamen" blijkbaar zo snel mogelijk van alles af wilden, zelfs niet wilden nadenken over een Kringloop of Goede Doelen Winkel. Totaal geen respect of eerbied hadden voor vaders spullen.. dat is wat me eigenlijk nog het meest schokte. En het schokte me ook dat ik, die zo graag van de spullen af wil, toch iets heel hebberigs krijg van zulke graaibakken! :)



8 opmerkingen:

  1. Dit is echt een heel belangrijk verhaal.
    Waarom brachten die mensen het spul niet gewoon naar de kringloopwinkel. Of nog beter, hadden ze het laten ophalen? Hadden ze ook nog kunnen besparen op de containerkosten...

    Volgens mij weten veel mensen niet eens dat dit mogelijk is. Wist ik trouwens tot een aantal jaren terug ook niet.

    Groetjes,

    Julia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik had het ook niet gedurfd. Wel dat wat je nu alsnog hebt gedaan, omdat je dat dan nog samen doet, maar ik had er zelf ook niet zomaar in durven graaien. Maar eigenlijk zou je het gewoon moeten doen, dan krijgen die dingen ook weer een tweede leven...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik wil niet goedpraten dat mensen goed spullen gewoon wegdoen zonder aan te bieden aan een kringloopwinkel of iets dergelijks. Maar om eerlijk te zijn moet je bij een overlijden met z'n allen de spullen door akkeren, verdelen, uitzoeken en is prettig als je er meteen afstand van kunt doen.
    Ik weet van vrienden die heel bewust goedonderhouden spullen van de net overleden vader aanboden aan de kringloop en dat iemand van de kringloopwinkel langskwam die afkeurend deed over de leeftijd van de spullen ( dat deed pijn)en duidelijk geen interesse had in glaswerk en jaren 50 meubels. Uiteindelijk moest er alsnog een container komen, waar inderdaad ook weer heel veel mensen ( buren?) wat uitgehaald hebben. Ze hebben er een foto van gemaakt en doorgemaild naar de kringloopwinkel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je hebt me op een idee gebracht. Vroeg of laat krijgen we dit aan de hand bij een alleenstaande tante van 85. Na overlijden gewoon open huis houden voor de buren en de rest naar een kringloopwinkel. groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooi logje! Het ontroerd me wel: goede meubels (want we hebben het waarschijnlijk niet over krakkemikkige ikeaatjes, maar over massief houten meubels van decennia oud), die zomaar de container ingaan, en vervolgens 'stiekem' hergebruikt worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Er zijn inderdaad bedrijven die tegen een vergoeding een huis helemaal leeg halen en bezemschoon opleveren. Ook dan wordt een deel weer hergebruikt. Wij hebben zelf het huis van mijn ouders leeg moeten halen, daar hadden we gelukkig nog heel veel tijd voor, maar veel hebben we zelf gehouden (met zijn vieren), moeilijk om de spullen van pa en ma zomaar weg te gooien.(En zuinig zijn we alle vier). Dát vond ik dus het raarste van alles, dat zomaar weg kunnen "flikkeren". Maar ieder zijn ding. Misschien hadden deze mensen er juist wel moeite mee dat anderen die spullen nog zouden gaan gebruiken en gooiden ze het liever weg. Zo zijn er ook mensen, ik ken ze zelfs. Ja, en als je dat dan zo weer bekijkt, dan kom je in ene in de buurt van Zena's opmerking. In ene zag ik pikkende aasgieren voor me. Maar die man was al lang uit het huis hoor. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik zou het ook niet durven hoor, zal me steeds afvragen wat anderen van me zullen denken. Maar als ik ergens ben waar niemand me kent durf ik het wel. Misschien een beetje flauw, maar zo ben ik nu eenmaal.

    Wat ik altijd wel triest vind in zulke situaties is dat iemand altijd goed voor zijn meubeltjes en spulletjes gezorgd heeft en dat anderen het vervolgens allemaal wegsodemieteren.

    BeantwoordenVerwijderen