Shoppen!

Gevaarlijk! Zet iemand die eigenlijk geen geld uit moet geven in het centrum van een stad en zeg dat zij zich een paar uur in d'r eentje moet vermaken. (En ze heeft drie bankpasjes en een creditkaart in haar portemonnee). Het overkwam me vandaag.

Gelukkig ben ik nooit een roekeloze spender geweest, merendeel omdat ik het niet had. Nu heb ik het wel maar wil ik het (meestal) niet meer. Ik wilde wel Hengelo eens gaan ontdekken op duurzame winkels en ging op pad. Wat scoorde ik?

• Direct bij het uit de auto gezet worden liep ik tegen een "spullenwinkel" aan. Een  winkel met twee verdiepingen tweedehands spullen. Ik heb uitgebreid rondgesnuffeld, veel leuks maar allemaal onnodig. Tot ik bij de boeken kwam. Een dik boekwerk over tuinieren met ook een uitgebreid deel over groentetuinen. Omdat een betere oogst te krijgen dan de afgelopen maanden met mijn in het wilde weg neergegooide tuintje, mocht ik het boek van mezelf kopen. Wat het kostte? Ik had nog geen idee. Ik heb overigens nog een boek weer terug gelegd wat ik ook graag wilde hebben dacht ik, maar uiteindelijk het etiket "niet nodig" kreeg en ik legde het terug. 

• Bij de kassa zag ik een hoopje cilindersloten liggen. Die wilde ik al weken aanschaffen. Na steeds weer met kinderen te wisselen van sleutel, onder deurmatten leggen, een aantal verloren bossen en een aantal maar half werkende sleutels, was ik het zat. Er moesten in beide deuren nieuwe cilinders komen. Er lag, alsof het er voor me was neergelegd, een bos van drie cilinders met een grote bos identieke sleutels voor de drie de sloten. Zo dan, dus voordeur, schuurdeur en tuindeur, en na veel overleg met de aardige verkoper en tevens sleutelexpert, besloot ik de bundel te kopen. 40 euro. Een hoop geld, maar in de winkel zou ik dat voor één slot al kwijt zijn. En het tuinboek kreeg ik er gratis bij! Gekocht en ze zitten al in twee deuren.Ik dacht er nog net aan zoon een nieuwe sleutel te geven voor hij de deur uitging, hij zou eens mogen denken dat ik hem doelbewust buitensloot na vier nachten elders geslapen te hebben. Nu te koop bij mij: tweedehands cilindersloten met sleutels.:)

• En ik liep verder door de voor mij onverwachte leuke winkelstad. Boeken, tijdschriften.. ik zou ze allemaal wel willen hebben! Maar nee, mag niet meer, ik heb wat doorgebladerd en weer teruggelegd met de gedachte dat ik ze dan maar in de bibliotheek moet gaan lezen. Toch iets gekocht; een blad "webdesign". Ik moet voor mijn bedrijfje nog een website maken, van de zakelijke rekening betaald en telt dus niet als uitgave. ;) 
• Ik dwaalde wat verder weg van de Blokkers en de Hema's en zag leuke winkeltjes. En een natuurvoedingswinkel. Ze hadden een ruime keuze aan onverpakte groenten en ik kocht wat niet te duur was. (Eikenbladsla, roemeinse sla, venkel en radijs). Zo stel ik altijd mijn menu samen, wat betaalbaar is op dat moment, komt op tafel. Bij het vlees was er weer het nu al wekelijkse dilemma; koop ik biologisch en dus met verpakking of koop ik van de Turk, herkomst onbekend, zonder verpakking? Na een paar keer biologisch geproefd te hebben (schaam, schaam, echt voor het eerst in mijn leven) weet ik dat biologisch écht veel lekkerder is. En de oorsprong natuurlijk veel minder schuldgevoelig. Totaal voor € 10,50 in mijn eigen duurzame tasje gedaan.
• Door de rustige straatjes weer terug naar het meer centraal gelegen deel liep ik nog langs een heel eerlijke bakker, maar voor brood had ik geen verpakmateriaal bij me, dus ik liep door. 
• Een kledingoutlet! Toch even binnenlopen al hoeft  mag er helemaal geen kleding meer gekocht worden, snuffelen is ook leuk toch? En toen hing daar een spijkerbroek die wel eens mijn maat zou kunnen zijn, passen of niet passen? Ik ging passen. De enige spijkerbroek die er in mijn maat hing zat als gegoten! Precies zoals die ene die ik vorig jaar kocht, maar dan nu een maat groter. :( . Daar stond ik dan alleen, leuk of niet leuk? En dat shirt wat ik er ook maar bij paste? Leuk of niet leuk? Een foto van mijn spiegelbeeld gemaakt en via What's app naar mijn dochter gestuurd met de vraag "Leuk?" "Slank!" was het antwoord even later. Ik was verkocht.. en de broek ook. Een echte Tommy H. van 110 voor 25, mij kun je niet blijer maken. Een shirt erbij voor 10 en ook nog een jurkje gevonden, eenzelfde als ik pas van een vriendin kreeg, die lekker zit en zonder passen nam ik een andere kleur mee voor 5 euro. Pinnen in de zaak kon niet, mijn portemonnee was leeg door de andere onverwachte aankopen en dus eerst pinnen. Toen kon ik bijna het kledingzaakje niet meer terugvinden.. maar die deal gaf ik niet zomaar op.. en gevonden!  Niet duurzaam, niet verantwoord, maar wel heerlijk zuinig!

• Volgende zaak die ik binnenging was een stoffenzaak. Die hebben we niet eens meer in Delft. Ik wil allang twee gewone witte ritsen voor twee witte broeken die nog meekunnen, mits er nieuwe ritsen in gaan. Zelfs mijn buurtmarkt heeft geen "ritsenkraam" meer. In Hengelois er nog wel een stoffenwinkel en voor 5 euro heb ik weer twee broeken. Als ik die ritsen erin gezet heb dan he? "Zakje erom? " "Nee hoor, dat moet ik maar weer wegwerken".
• Toen nog even over de markt, niks te halen voor mij. Tot ik bij de "messenkraam" kom. Daar staan pincetten in een doos, zonder karton, zonder plastic en voor 3 euro. Ook die is voor mij want de laatste tijd voelde ik me ietwat harig omdat ik mijn pincet niet meer kon vinden. Ik stond al bij de drogist met zo'n ding in mijn handen, maar mét plastic en mét karton en dan ook nog 3,95, ik hing hem terug. Maar nu "schoon aan de haak" voor 3 euro en hij was van mij. En nee.. hoefde geen zakje om. 

Nu heb ik het geloof ik wel genoemd allemaal. Ik voelde me geweldig. Alleen winkelen is zo wie zo wel lekker, niemand die zich verveelt met me, niemand die vindt dat ik een bepaalde zaak niet in hoef en niemand die haast heeft. Maar het aller lekkerst voel ik me omdat ik achter al mijn aankopen sta. Het was geen goedkope dag, maar wel een dag vol "koopjes". Ik eindigde met een cappuccino op een terras lezend in "Krant van de Aarde" en "Verstandig beleggen".

Wat later reed ik ('"we" was het toen weer) door Oldenzaal en pas thuis ontdekte ik wat ik dáar gemist had! Nou ja, dat is voor een volgende keer.

Waarom ik daar weer ga komen? Dat is eigenlijk een heel triest verhaal. Mijn vriend mocht eindelijk na 14 maanden, een rechtzaak en vrschillende gesprekken met de k.inderbescherming zijn kinderen zien. In een O.mgangshuis! Omdat de mama het nodig vond om hem toe te roepen "dan krijg je je kinderen nooit meer te zien" en daad bij het woord voegde. We denken dan dat iedereen in Nederland zijn recht kan krijgen, maar dat valt tegen. Dit lange trieste verhaal verdient een eigen blog en misschien doen we dat wel. Vandaag was er voor hem in ieder geval eindelijk een lichtpuntje, hij zag zijn schatten. En ik? Ik zocht mijn eigen schatten. :)