Zuinige junkie op reis

Oh, ik ben zo tegenstrijdig! Zuinig en willen kopen. Het botst nog wel eens. Laat ik eerst beginnen met te vertellen dat ik mijn werkweek uitgezeten heb! Er was genoeg te doen, ik moest zorgen dat ik vier weken misbaar ben, en volgens mij is dat gelukt. Gezellige, leuke en zinvolle week.. naar oh, wat ben ik blij met mijn vier weken vakantie! Een eeuwigheid geleden dat ik vier hele weken achter elkaar vrij had!

Maar mijn hoofd was bij de camper, bij alle spullen die ik mocht kopen. Een keukentje inrichten, denken over wat mee te nemen en wat niet. Het uitgangsprincipe was zo pminimalistisch mogelijk. Kijken waar we buiten kunnen. Dus geen Senseo, geen tv, geen waterketel en veel Marktplaats. En ik heb fantastische deals, en daarbij ook leuke mensen ontmoet.  Een nieuwe pannenset (helemaal in elkaar stapelbaar) voor minder dan de helft van de nieuwe prijs. En oh, wat een gezellig gesprek werd dat met de verkoper. In september moet ik naar zijn markthandel in mijn woonplaats. Een nieuwe plat opvouwbare bbq voor een schijntje. Opvouwbare en oprolbare (ja, echt) buitentafel, minder dan de halve nieuwprijs. Super lichtgewicht stoelen, bijna gratis. Een (te goedkope) fiets voor mijn zoon om zijn gemolesteerde fiets te vervangen. We willen natuurlijk ook veel fietsen! Dus.. ik blij.

En we willen minimalistisch.. dus de twee gaspitjes zijn echt genoeg om maaltijden te bereiden. Maar toen ik de tafel ophaalde, had de man ook nog een halogeen oven, voor super weinig. En ik dacht aan de woorden van zoon "dus ik kan nooit een pizza opwarmen?" En omdat de camper dus niet alleen drie weken vakantieplezier moet geven, maar ook woonplezier, nam ik ook die oven mee. Voor de prijs van één bezorgpizza. :)

Daar ging ik dus heel goed, zuinig enzo. Maar dan de boeken! Oh, man, wat zijn er een mooie boeken en tijdschriften. En dat vind ik veel moeilijker om te laten liggen. En in een camper kunnen best veel boeken liggen. Denk ik. Ja, alles is op de Ipad te lezen. (Daar kocht ik dan weer een blad vol met vakantieapps voor, handige tips!), maar boeken zijn toch het ultieme genot.

Maar vandaag zag ik iets.. Koken op wielen wielen in de ANWB winkel. Ik heb dan wel geen VW-busje, maar het boekje voelt, ruikt, en straalt zo mooi! Ik legde het vandaag met veel moeite terug, maar zonet besloot ik het toch te gaan halen. Omdat ik zo zuinig spulletjes heb gekocht, mag ik een echt Feel-Good-Boek kopen, denk ik. En de recepten zijn redelijk in de lijn van Amber Albeda. Oh ja, daar heb ik ook het receptenboek nog van besteld. En een boek met 7200 camperplaatsen...en.. nou ja, dat houd ik verder maar voor mezelf. :)

Dus.. spullen lukt best. Maar boeken zijn een verslaving! Morgen eerst nog maar langs de bieb en kijken of de ergste honger gestild kan worden zonder kosten.

Dromen, durven en doen..

" Wat doe je nu weer voor impulsiefs?", vroeg een vriend mij. Impulsief?? Ik praat er al wel 20 jaar over!! Ik heb in mijn leven wel eens impulsiever gehandeld. Maar er zijn meer mensen die me regelmatig vertellen dat ik een dromer ben met vele plannen, en dat is dan vaak ook zo. Maar ik zeg altijd dat dromen vanzelf " op zijn plek vallen" als de tijd daar rijp voor is. Dat is dan vaak ook zo. Dus gisteren viel er weer een stukje op zijn plek. Ik kocht een camper! Zo maar in ene? Nee, daar zit een verhaal voor. Zoon gaat weer studeren en moet daarvoor van het westen van het land naar het hoge noorden. Kamers? (Op kamers is dus in feite gewoon op 1 kamer:) ). Nee, dat niet. De vrijheidslievende zoon ging liever "op camper". Lekker een huisje op het schoolplein zetten en in het weekend naar huis met zijn huis. Twee weken terug waren we op de informatieavond voor nieuw toegelaten leerlingen van de school en daar kreeg ik ook door dat die opleiding hem precies past. Hij zei altijd.."ik ga naar school voor mijn passie en anders niet". En het was zijn passie. Dan ook maar serieus naar die camper kijken. Niet op het schoolplein plaatsen natuurlijk, die school ziet hem aankomen. Nee, een mooie minicamping is er vlakbij, met speciale studentenprijzen. Mama ging mee en zag dat het goed was. :) Op de terugweg, waarbij we twee uren konden praten, (een kans die ik in het dagelijks leven weinig krijg, met een whatsapje per dag ben ik al blij) opperde ik.. "als we dan toch naar een camper gaan kijken, laten we er dan ook maar mee op vakantie gaan. Zin in?" En daar had hij zin in. Tot dat moment had ik nog geen idee wat ik met mijn vakantie zou doen.

En zo hebben we gistermorgen, na het proefritje, besloten de koop te sluiten. Eerder van de week hadden we de camper al uitgebreid bekeken en al dagen loop ik met mijn hoofd in de wolken, ik heb al 100 bestemmingen bedacht. En gistermorgen maakte ik een vreugde dansje! Ik heb een camper, mijn zoon mag er in wonen, en ik gebruik hem weer in de vakanties. Zijn droom en mijn droom komen uit. Dochter is er nog niet helemaal van overtuigd dat ze het leuk gaat vinden, maar we vertrekken wel met zijn drietjes. En ik hoop dat ze ook gaat geloven dat het echt leuk kan zijn. Ik heb haar beloofd dat we ook echt wel een keer uit eten gaan, dat we echt nog picknickmandjes vullen. Maar..vrijheid, blijheid.Ik heb geen planning, geen budgetschema's, zelfs geen exacte vertrek of terugkeerdatum, ik weet niet eens of ik hem wel redelijk achteruit geparkeerd ga krijgen, maar ik heb er een zin in! Een biologische voorraad mee, het boek van Amber Albarda mee, Zen-tijd met elkaar, lowbudget verblijven.. ik hoop dat ik het wat minder duurzame vervoer ietwat compenseer. En ik zal mijn personenauto weg doen! Echt waar! Ik beloof het! En mijn volgende droom? Dat ik over een paar jaar gewoon ergens onder de zon woon in mijn (dan wat luxere) camper. Goh, van wie zal zoon die vrijheidsdrang nou hebben?

Nu opzoek naar een simpele, milieuvriendelijke vulling van de camper.. Tips? Overtollige spullen voor me? Ervaringen?

(Gew)etensvragen

Al een paar keer heb ik hier zegt dat ik het zo jammer vind dat ik nu pas tot andere inzichten kom en andere kennis op doe. Ik denk dat veel leeftijdsgenoten van mij dat hebben. "We wisten het niet". Nu worden we overspoelt met informatie over voedsel. De informatie is binnen handbereik; documentaires via Youtube bekijken, blogs van "al eerder wijzen" lezen en daar interessante linken vinden over voedsel en de rol van de wetenschap daarbij. Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen, maar wat had ik ze graag "gevoed" met de kennis die ik nu heb. Ja, ik zou het zeker anders doen!

Afgelopen week was niet makkelijk. "Iemand, heel dicht bij mij", zakte afgelopen weken nog verder weg dan we in de afgelopen 12 jaren hebben meegemaakt. Wijzigingen in medicatie verergerden alles alleen maar, een behandeling buitenshuis mislukte en zo zaten we 's avonds weer thuis. Ik bijna net zo radeloos als zij. Weer ging ik naar mijn vriend Google om een verklaring te zoeken bij bijwerkingen medicijnen. Dit doe ik liever niet omdat iemand eerder zijn ellende op het internet zet, dan zijn positieve resultaten. En ik vond veel. Veel informatie over depressie, angsten  en paniek en met name de onderwerpen depressie en voedsel trokken mijn aandacht.

Ja, ik vond ook een paar ervaringen die erg leken op wat ik hier zag gebeuren. De klachten van de schrijver werden veroorzaakt door het opbouwen van het medicijn, ze waren anders dan de oude klachten. Maar het was positief, eenmaal er doorheen bleek het medicijn wél te wérken. Intussen verrijkte ik me met kennis over voedsel. Bewijzen zijn er natuurlijk niet, maar de theorie spreekt me wel aan. Een depressie met daarbij gepaard gaande angst kán een soort reactie op je voedingspatroon zijn. Net zoals iemand dood kan gaan van een pinda, kan je geestelijk doodgaan van vele andere dingen die we in ons verziekte voeding en voedingswijze vinden, bedenk ik me.

Dus, nu zij toch weinig voor zichzelf kan doen, ik de boodschappen doe en het eten klaar maakt, ga ik (met haar toestemming natuurlijk!) het eetpatroon omgooien. Alles bij elkaar sprokkelen aan kennis en de voedingsmiddelen zoeken die een positief effect zouden moeten hebben. Geen garanties natuurlijk, maar eten moet je toch, het kost niks meer, ik zelf ben al een groot stuk op weg naar anders eten (met een goed gevoel) en er is geen extra therapeut bij nodig en het is nog steeds erg lekker! Allergie in je hoofd... volgens mij kan het.

Na mijn speurtocht en analyse van alles wat ik afgelopen weken signaleerde, gingen "de dicht-bij-mij-zijnde" en ik weer samen naar haar arts. Een team wat heel begaan is, dat zeker!, en alles doet om haar te helpen. Ook zij staan voor vraagtekens en weten de weg ook niet echt op dit moment. We vertelden onze bevindingen, over de mogelijke bijwerkingen  van de huidige medicatie en stelden zelf voor hoe de behandeling met medicatie komende week voort te zetten. Ze kon zich daar helemaal in vinden.

Over mijn voedselbevindingen heb ik het dan nog niet gehad. Eerst maar zien hoe het nu gaat. Maar stel dat het echt zo'n positief resultaat kan hebben, (of zelfs een oorzaak zijn??) waarom is de reguliere hulpverlening dan in alle 12 jaar tobben nog nooit op het idee gekomen om haar te wijzen op, of te kijken naar, haar voeding? Alle medicatie gehad die mogelijk was (oke, nu overdrijf ik ), maar nooit iemand gezegd: "eet eens een banaan?" En hoe depressiever iemand is, hoe slechter hij eet. Ik geloof dat er echt een voedselrevolutie moet komen, in plaats van een nog hogere eigen bijdrage in de zorg.  En de geestelijke gezondheidszorg vraagt een nóg hogere eigen bijdrage!Gaan ze dat extra geld stoppen in de voorlichting over voeding? Of rijden ze daarmee in de wielen van de voedselindustrie en doen het daarom maar niet?

NIET aflossen!

Zo, dat is een ander geluid he? Ach, ik roep ook maar wat, weet niet wat echte wijsheid is. Maar het lijkt nu wel of we alles en alles opzij moeten zetten om "later" een afbetaald huis te hebben. Of we het dan helemaal gemaakt hebben. Leuk als je tegen je 65e niet meer aan een maandelijkse hypotheekbetaling vast zit. Je huis vrij. Minimaal toch wel een 250.000 eigendom. Rijkdom! Maar.. het zit wel in stenen. Stenen die onderhoud vragen, daken die gerepareerd moeten worden, sanitair weer eens vernieuwd, een tuin onderhouden.. geloof me, ik spreek uit ervaring. :). Je werkt je nog de pestpokken om je wonen ook een woonplezier te laten zijn.

En dan ben je ouder, meer kwalen en gebreken, je kinderen uitgevlogen, doen hun eigen ding. Jij geen werkplicht meer en jij aait af en toe even over je eigen stenen, zittend bij je bedje geraniums. JOUW stenen en JOUW geraniums. En zo stond ik vorig jaar voor een dilemma.

Een mogelijkheid om mijn hele huis afbetaald te hebben. Gratis te wonen. Dan had ik nu mijn stenen kunnen aaien en zeggen dat ze mooi van mij zijn. Ik vroeg nog aan mijn boekhouder wat te doen. Zijn antwoord was al, "de mooiste hypotheek is geen hypotheek". Ik luisterde niet en wilde ook geen financieel adviseur raadplegen. Waarom niet? Een financieel adviseur denkt ook alleen maar in rendementen, belastingvoordelen en pensioenen. Provisies in het slechtste geval. Ik denk in dromen. In mogelijkheden. In alternatieve wegen. Ik koos de gulden middenweg (is dat spreekwoord nu de euromiddenweg?). Ik loste de helft van mijn huis af en nam voor de andere helft een nieuwe hypotheek. Wel een zekere bankspaarhypotheek. Zodat ik aan het eind toch grotendeels aflos. De zekerheid van een vaste renteopbrengst van de inleg. Ik deed nog wat extra inleggen, zodat dat stukje ook lange tijd goeie rente krijgt.

Mijn leven is al  een stuk op weg op het pad van "later", qua leeftijd. Ik wilde niet alleen "voor later" bezig zijn, later is ook nu!. Het stuk euro's wat ik over had zette ik op de bank. Ik probeer daar de hoogst mogelijke rentes voor te krijgen. Ik zal niet helemaal de rente binnen halen die ik betaal, die berekening vind ik overigens veel te ingewikkeld om aan te beginnen; rente in, rente uit, HRA, forfait, spaarpotje als ik geen woonlasten zou hebben.  Maar goed.. dat beetje verschil heb ik over voor mijn "rijkdom"; vrijheid om keuzes te maken, vrijheid om te dromen, de moed om als ZZP-er te beginnen. Wat er dan weer voor zorgt dat ik weer een extra spaarpotje op kan bouwen. Waar mijmer ik dan over?

• Soms is het een aanbouw aan mijn huis voor een B&B. Een bijbaan voor als ik enige tijd zonder werk zit.
• Een huisje in een zonnig, wat goedkoper, land. Er is dan vast wel iemand die tegen betaling een poosje in mijn hollandse huis wil wonen. 
• Dan denk ik weer aan een klushuisje. Lekker een jaar lang fulltime zelf aan de gang. 
• Of ga ik alsnog studeren?
• Stop ik op mijn end vijftig met werken? En dan punt 1,2,3 en/of 4 doen?
• Mocht mijn opdracht (die toch al  twee jaar duurt) ophouden, (en die kans is niet onwaarschijnlijk) koop ik dan een camper en ga reizen? Beetje gelijk aan dot 2. 

En wat als ik daarna niet meer aan het werk kom? Ik heb plezier in consuminderen, ik doe mijn best het spaarpotje te laten groeien. Zoek naar wegen waar ik het nuttige (geld verdienen) met een aangename (zonnig) leefklimaat kan verenigen. Ik leef maar één keer. Kan echt niks meenemen in mijn kist.

En mijn prioriteit is dus niet aflossen, maar wat wisselgeld hebben voor leven. Mocht het helemaal uit de klauwen lopen, dan sta ik al lang genoeg ingeschreven voor een huurhuis. Helemaal niks mis mee. En ja.. daar kan ik het eens zijn met aflossers.. een overwaarde geeft rust. Dus tot dat punt is het raadzaam om af te lossen. Dat dan wel.
En intussen kan mijn zoon weer gaan studeren. Na drie jaar werken. Ik heb hem beloofd bij te springen. Ik heb mijn dochter kunnen helpen haar huurhuis mooi in te richten.We leven met de euromiddenweg, beetje sparen, beetje leven, beetje dromen. En misschien blijft het bij dromen.. maar dan had ik toch het gevoel dat alles mogelijk is.

Er zijn genoeg problemen (ook hier), die met geld niet op te lossen zijn. En daarom geeft een potje met wisselgeld me meer plezier dan eigen stenen.

Desnoods koop ik dat huis wat in in Hongarije zag, toen ik daar met vriendin was. Beetje klussen en ik woon gratis. :)

Ik schrijf.. dus ik leef. :)

Grappig... ik kan gewoon weer via Blogger schrijven. Dan gauw maar eens aan wat verhaaltjes werken. :)

(Dit was een test)

Ik ben wel terug gekomen van mijn vakantie hoor..

Allang weer aan het werk, allang weer aan het klussen bij dochter. En bergen verhalen. Allereerst mijn klein weekje weg met vriendin. Super gezellig en super ontspannen. "vroegah" blogde ik mijn vakantieverhalen en nu hoeft dat niet meer. Zij deed het! Hmmm, die link gaat vast weer niet werken. Op mijn ipad is het toch wat klunzen met reageren en schrijven. Erger.. Er schijnt een wijziging bij blogger te zijn waar door ik op mijn laptop helemaal geen berichten meer kan schrijven! Nadat scanner niet meer werkte, msn het opgaf en Trillian ook stopte en alles supertraag gaat, moet ik nu maar eens gaan werken aan het updaten van die laptop. Zo geen zin in he? Tijd heb ik ook al niet. Alles, maar in ieder geval veel, van wat ik me hier een jaar geleden voornam, valt nu uit mijn handen. Mijn groententuin geen tijd voor. Op het nippertje nog wat zaden in een bakje binnen gezaaid. Vier soorten en geen tijd voor een stekertje met naam. In alle bakjes komt wat op, maar wat was het ook weer? In plaats van naar mijn boer fietsen gris ik nu melk en yoghurt uit de supermarkt en ik heb nog nooit zo een berg junkfood gegeten als laatste weken. En ik voel me er niet goed bij. Nog een week, nog een week van klussen en dan moet het paleisje klaar zijn. Dan gaat mijn dochter weer naar een eigen huis, krijg ik mijn leven terug en pak ik alle voornemens weer op. Wat ik wel geleerd heb is dat een duurzaam leven heel moeilijk is voor een multi-taskende mam die het, zoals altijd, in haar eentje moet doen. Klink ik zielig? Zo voel ik me soms ook ff.. ☺. Maar dat is altijd maar even, gelukkig. Beetje warrig he? Geef me een week en ik ben hier weer.. Fris en fruitig. Lees intussen maar even het Hongarije-blogje van mijn vriendinnetje.

Nog een weekje doorzetten

Werken, klussen, handelen, steunen, werken, klussen, handelen, wassen, koken, bellen, boodschappen, werken, klussen, praten, steunen, zeuren, klussen, handelen, werken...

Vooral nu een weekend hard klussen.. vier dagen geen betaald werk erg druk, maar dan.. dan...

Lees hier en lees bij "allerliefste vriendin" "Maria-Duurzaam" en je weet waarom ik het nog wel een weekje vol hou..

Oh, een weekje rust...! Kletsen, eten, kletsen, liggen, kletsen, badderen, kletsen, rijden, kletsen, liggen,