Containergraaiers

Pas is er een oude "Buurman" overleden. "Opaatje", zoals wij hem noemden, stond vaak voor het raam als we aankwamen of wegreden en vaak zwaaiden we even. Hij was altijd alleen, zijn vrouw is een paar jaar geleden overleden. Familie, die hij wel had, zagen we er niet veel. "Gelukkig zit hij veel aan de telefoon", zeiden we wel eens..

Hij is overleden, maar daar gaat dit verhaal verder niet over. Het gaat over zijn spullen. De kinderen die zijn huis toch moesten ontruimen, lieten een grote container voor de deur zetten en vorige week verdween binnen twee dagen de hele inboedel erin. Ook liepen ze naar de grote verzamelcontainer met alle kleine huisraad en rinkeldekinkel onder veel glasgerinkel ging daar het hele grote glasservies in. Oh, wat ging me dat allemaal aan mijn hart! Wat zouden daar nog een mensen plezier van hebben! Ik ken zelf iemand die binnenkort een heel huis moet inrichten en nog niks heeft. Ook geen geld. Maar ik durfde ze niet aan te spreken en te zeggen dat ze het wel voor mijn voordeur mochten zetten, iets wat ik anders weleens zou durven, maar ja.. hier keek de hele buurt mee.

Toen ik gisteren weg reed, lag er een goeie stofzuiger bovenop. "Als ik straks terug kom, en hij ligt er nog, is ie voor mij", dacht ik nog. Toen ik terug kwam lag hij er jammer genoeg niet meer. Bij het naar mijn voordeur lopen sprak een andere buurman mij aan. Nu doet die dat wel vaker, altijd eigenlijk, en eigenlijk spreekt hij altijd iedereen aan, zittend in zijn voortuintje. Mijn kind wil wel eens niet naar buiten omdat De Buurman weer in zijn voortuintje zit en er dan niet te ontkomen is aan een (onzinnig en warrig) praatje dat maar uit één richting komt. Dochter zei er gisteren geirriteerd nog wat over. Ik was eens een keer heel positief over hem en verdedigde de alleenstaande man. "Kijk, hij zoekt toch de sociale contacten, verpietert niet achter de ramen, de buurt wordt er een stuk socialer van, iedereen praat met elkaar en we horen alles over elkaar. Plus hij houdt de boel goed in de gaten, weet alles, ziet alles en waakt over ons. Toch een eenmans-buurtpreventie." Ze vond me zeer positief. :), maar ook daar gaat het in dit geval niet over. Hij vertelde me dat hij de buurvrouw (mijn vriendin!) had geholpen de stofzuiger uit de container te pakken, hij had er zelf een fiets uitgehaald en een ander aan een salontafel geholpen. Terwijl we aan het praten waren stond er een klein autootje achter de container en twee mannen doorsnuffelden de grote ijzeren bak en haalden er voor hen waardevolle spullen uit. Ik verzuchtte dat ik eigenlijk wel die rotbrommer die al twee jaar in mijn tuin schroothoop ligt te spelen op die container wilde kieperen, dan zou die maar mooi gelijk weg zijn.

Toen ik al even binnen was werd er op het keukenraam geklopt. De praatgrage buurman. Of we samen even die brommer op de container moesten gooien. Dat nam ik aan. "Ja, ik heb toch die fiets gepakt, dan ruilen we dat toch om voor die brommer? Ligt er niks méér in de container". En  (o, aso, we hebben het gedaan). Weer even later staat er een geel busje bij de container. Een man loopt ongegeneerd bovenop de grote bak te snuffelen. (Hij durft, wat ik graag zou willen :)). Er gaat aardig wat van de inhoud het busje in. En wat zie ik tijdens het gluren nog meer? Die oude brommer, die niet eens meer over de weg wilde rijden, maar we moesten slepen, die echt veel meer sloop dan loop was, die mocht waarschijnlijk een reisje naar Oost Europa gaan maken, want ook die mocht het gele busje in. Later heb ik, om die lege plek van de eerst fiets, toen brommer in de container weer te vullen, er nog een oude tafelpoot in gegooid die ik ook nog kwijt wilde. En ja, die ligt er nu nog in.:)

De afgelopen dagen heb ik dus een aardig staaltje recyclen gezien. Jammer alleen dat de "erfgenamen" blijkbaar zo snel mogelijk van alles af wilden, zelfs niet wilden nadenken over een Kringloop of Goede Doelen Winkel. Totaal geen respect of eerbied hadden voor vaders spullen.. dat is wat me eigenlijk nog het meest schokte. En het schokte me ook dat ik, die zo graag van de spullen af wil, toch iets heel hebberigs krijg van zulke graaibakken! :)