Ik heb een geweldige vakantie gehad! Drie en halve week met mijn kinderen rond gereden in onze camper. "Ooit wil ik" werd in ene "Dat doen we". Ik dacht aan "op leeftijd" en "met partner". Het werd het hier en nu en met kinderen. En dat kinderen moet je meer lezen als "met twee jong-volwassenen".
Drie en halve week met zijn drieen in een Tiny House, vrij om te gaan en staan waar we wilden. En dat deden we. Per dag bekeken we waar we zin in hadden en trokken zo langzaam aan via Luxemburg naar Zuid-Frankrijk met zijstap Geneve, naar Italie, door Italie, Zwitserland, Frankrijk, laatste nachtje Duitsland en weer thuis. Overnachten op campings, camperplaatsen, bij een wijnboer, een olijvenmolen, een parkeerplaats, in het bos, aan het strand, in een stad. Fietsen, varen, lopen.. ja, ik heb het idee dat we veel gezien hebben.
Mooi zo'n telefoon met locatiebepaling. :)
En dat te delen met mijn kinderen, diepgaande gesprekken bij kaarslicht naast de camper, het ge-oliede team dat we waren bij het installeren op een plek en weer inpakken bij weggaan.. dat allemaal laat me nog op een rosse wolk zweven.
Maar intussen heb ik al weer een week gewerkt, ligt er al weer een stapel post, moeten er weer rekeningen betaald, onkruid gewied, gewoon boodschappen gedaan worden.. en verder alles waar ik drie en halve week niet aan gedacht heb, is er in eens weer. En dat is veel. Of ik ervaar het als veel. Er is nog niet veel uit mijn handen gekomen, ik sliep veel, draaide om de hete brij heen, dacht er over na.. en alles bleef zoals het was. :). Vandaag ga ik maar een begin maken en kijken of ik vanavond kan zeggen dat het wel mee viel.
Bij terugkomst las ik gelijk wat van jullie bloggen, dezelfde avond nog, en ik viel met mijn neus in de boter bij Valhalla. Dát wil ik! Dat deed ik drie en halve week en dat wil ik veel meer en veel vaker, in mijn huisje op wielen. Maar dan eerst de komende vier maanden maar eens veel uren maken en alvast veel ballast afstoten.
Dit is ons Tiny House, niet die bus van een eerder blog he?
Wow, dat moet een prachtige reis zijn geweest zeg! Heel erg lastig altijd, weer in dat ritme komen van werk, klusjes en horror: de supermarkt!
BeantwoordenVerwijderenZou wel geweldig zijn als je echt in je camper kunt gaan leven. Hoef je ook minder te werken denk ik. Of een paar maandjes veel en dan weer een mooie reis....
Wow. Houd ons op de hoogte van je plannen!
Ken je trouwens het boek Tiny Homes, simple shelter? Als je het van me wilt lenen stuur ik het je op, geef in dat geval maar even een gil ;)
Ziet er zo een stuk gezelliger uit dan op een parkeerplaats. Je zoon zal het goed hebben
BeantwoordenVerwijderenJaloers... De hoge benzinekosten houden me af van de aanschaf van een camper, maar wat een vrijheid, geweldig!!!
BeantwoordenVerwijderenIk heb de kosten redelijk goed bijgehouden en ga dat nog op een rijtje zetten. Ik laat weten wat de hele reis gekost heeft.
VerwijderenGaaf zeg zo'n reis! Ik zie jullie al zitten bij het kaarslicht... Kan me voorstellen dat je een soort van heimwee gevoel hebt nu je weer thuis bent. Maar deze herinneringen neemt niemand je meer af. Oh zo! ;-)
BeantwoordenVerwijderenVooral heel waardevol omdat je dit met elkaar hebt kunnen doen. En op een ontspannen manier, JOUW manier.
BeantwoordenVerwijderenEn dat nu weer terug in de Ratrace. Op hun (de ratten) manier :) En dat kost weer energie.
Baby-steps, dan komt er voor je het weet weer orde en overzicht.
Wat heerlijk zo´n vakantie en wat leuk dat je kids het ook fijn vonden en goed konden helpen met optuigen en aftuigen van de camper. Ja, dan is het wel weer afzien om thuis weer alle rompslomp tot je te nemen. Ik kijk er nu al tegenop en ben net pas 3 uurtjes thuis.
BeantwoordenVerwijderenOh, dat klinkt echt als een heerlijke vakantie! Logisch toch dat je nu weer aan het alledaagse moet wennen?
BeantwoordenVerwijderenWat klinkt dat heerlijk zeg! En die gedachte van terug in de tredmolen herken ik wel. Snel maar eens Valhalla's blog lezen ;-)
BeantwoordenVerwijderen