Een tuin in wording

Elke drie maanden een verhaaltje.. niet slecht. :)

Nu ben ik druk in mijn tuintje. Na vorig jaar voorzichtig wat geëxperimenteerd te hebben, besloot ik dat dit jaar een cursus "natuurlijk  moestuinieren"  een mooie start voor me zou zijn. En dat is het. Ik leer over permacultuur, over gildes en drie gezusters. En elke vrijdagavond ga ik naar bed met de gedachte dat ik de dag na de nacht weer lekker uren in mijn tuin kan rommelen.

In maart was ik jarig. " Wat wil je voor je verjaardag hebben?" vroeg mijn zus. Ik vroeg van ieder een uur werken in mijn tuin. Op een zeer mooie zondag in maart hielpen mijn zussen, zwagers, neefje, nichtjes, vriend en vriendin mee om mijn tuin te ruimen. Snoeien, rooien, zagen, schoffelen.. wat een feest! Met afsluitend een barbecue voor allen heb ik nog nooit zo'n mooie verjaardag gehad. Het mooiste kado wat ze me konden geven! Want nu was de tuin klaar voor verdere ontwikkeling. Elke ochtend als ik wakker wordt loopt ik de tuin in, kijken hoe het er bij staat. Elke avond, wanneer ik van mijn werk kom, hetzelfde ritueel.

Ik vind het nog lastig om te plannen, wat bij wat, wat en wanneer en waneer moet ik wat verpoten, verspenen, wegdoen. Maar geeft niet, alles is een les. Jaar na jaar zal het beter gaan en misschien heb ik over een paar jaar wel een volledig natuurlijke moestuin. Want het moet natuurlijk wel makkelijk blijven. :)

Gisteren de regenton geïnstalleerd! Nu nog wachten op de regen. Niet te veel natuurlijk. :).

Op de valreep...

Net voor het einde van het jaar pak ik het toetsenbord nog eens op. Alle linkjes hier rechts lees ik dagelijks, maar zelf wat produceren kwam niet meer van.

Ja, ik blijf genieten van mijn keuken. Het valt samen met mijn veranderde eet- en kookgewoonten. Ik sta met veel plezier van alles te proberen. Daarmee is wel het zero-waste wat naar de achtergrond gedrongen. Regelmatig zit het er toch wel een verpakking om.  Maar zoals een collega me zei over dit dilemma.. " wat vind je belangrijker, je gezondheid of je afval?" Ik koos voor mijn gezondheid.

Vandaag heb ik mijn budget voor volgend jaar opgesteld en ik schrok wel. Daar moet nog wel aan geschaafd worden. De zorgverzekering blijft dezelfde, goedkoper kan niet. Energie bleef ik bij dezelfde en ga toch 15 euro per maand naar beneden door verlengen via vergelijker.

Mijn tussenstanden van gas en licht, wat bijna eindstanden zijn, lieten me glimlachen. Dat gaat nog meer zakken.

Mijn kostenposten? Toch weer een paar abonnementen binnen geslopen. Zelfs weer een sportschool!
Maar dat gebruik ik tot nu toe ruim voldoende. En het is nog niet eens de maand van de goede voornemens!

Grootste kostenpost? Toch studerende zoon. Bijna hoger dan mijn hypotheek! 11/2 jaar ben ik nu bezig van hem een zuinige student te maken, maar ik was nog nooit zo niet succesvol. Wat niet meewerkt is dat het inkomen van zijn vader wel wordt meegeteld, alhoewel die voor zoon al tien jaar uit beeld is. Dus zoals al 22 jaar, sta ik er alleen voor en mag ook dat gat dichten. Maar goed, nog 2 1/2 jaar en dan loopt hij binnen. Zegt ie.

Dus nu gaat die grote bezuiniging waar ik al twee jaar over praat, er komen. De auto moet eruit. Ik heb hem niet echt echt nodig. Ik heb een mooie (o, nee, gestolen) oude fiets, werk op tien minuten fietsen en heb een dochter vlak bij me wonen met auto. :).

Wel prettig om zo de laatste week van het jaar vrij te hebben en alles voor het nieuwe jaar op een rijtje te krijgen. Morgen naar grof vuil rijden en letterlijk zooi dumpen. Ik zal er symbolisch mijn oude valkuilen bijgooien, energievreters bij het chemisch afval zetten en ruimte maken voor nieuwe kansen en dromen..

Jullie ook een mooie einde en nog mooier begin!

Happy

Nog steeds ben ik heel blij met mijn (ver)nieuw(d)e keuken. Ik breng er met plezier nu veel meer tijd in door dan eerst. "Vroeger" had ik altijd de lamellen bijna dicht, in ieder geval half, tegen de inkijk. Ik woon in een hoekhuis en de hele straat en de straat aan de overkant komt langs mijn huis, dus zat ik liever achter de lamellen. Maar na een ellenlange renovatieperiode zonder lamellen en een heeeeel open raam, ben ik er best wel aan gewend. Best sociaal wel zo'n open keuken. Open keuken dan naar de straatkant toe. Ik zwaai wat, ik kijk wat terug, zelfs de pakketbezorger kan vrijuit met me flirten door het keukenraam. Het moet niet gekker worden.

Maar keukenwerk doe ik ook met plezier. Ik bedacht me gisteren dat ik een bespaarronde kon realiseren. In plaats van elke morgen, middag en/of avond het benodigde fruit of de groente wassen, kon dat natuurlijk ook in een keer. (Waar zit dat rottige schuine streepje voor op de e op een macbook?). En zo waste ik alle in huis aanwezige groente en fruit in huis, waarschijnlijk voor een week, in 'n teiltje water. Sommige dingen sneed ik zelfs al voor. Het resultaat is een koelkast vol schone versheid. En het teiltje water? Dat leegde ik bij een dorstige tuinplant. Geen druppel verspild dus. Wat kan zoiets simpels en kneuterigs dan kicken zijn. Ik werd er helemaal happy van.

Maar.. 's avonds, wanneer ik de drie spotjes aan doe, is het wel erg licht! Een toneelvoorstelling door mij hoeft nou ook weer niet. Daarom ga ik toch maar wat voor de ramen zoeken. Pakketbezorgers zijn er toch niet als het donker is. En de manie van dure shutters kopen is gelukkig ook overgewaaid. Het kan best een zelf genaaid gordijntje worden. Lekker kneuterig.

Eens kijken of ik hier de week mee doorkom. 

Primark? Wat was dat?

Vandaag las ik bij Huisvlijt het schokkende nieuws dat de Bijenkorf filialen gaat sluiten. Nou, niet zo schokkend voor mij want ik kwam er toch alleen maar om me te verwonderen, een drie keer in mijn leven misschien. Wat ik erger vind dat er in die lege warenhuizen misschien wel Primark-vestigingen komen. En sinds een poosje weet ik wat Primark is, alleen maar omdat ik zo nieuwsgierig ben. Hoe dan?

Dochter en ik liepen door Alexandrium in Rotterdam. Het viel mijn dochter op (en haar valt niet zo gauw iets op) dat iedereen met dezelfde papieren tassen liep te sjouwen. Echt.. we  keken om ons heen en echt iedereen had een of meerdere bruine tassen! Was er ergens een aktie aan de gang? Was er ergens iets gratis te krijgen? Op de tassen lazen we Primark, geen idee wat dat was. Maar we wilden het wel weten. Natuurlijk. We liepen tegen de stroom van mensen met bruine tassen in, waar zij vandaan kwamen, gingen wij heen. Nog een keer links, nog een hoek om, een plein over en toen zagen we de winkel.. Primark. Het bleek een kledingwinkel te zijn en wij naar binnen. Natuurlijk. Ik keek mijn ogen uit. Grote zakken om je aankopen te verzamelen, overvolle rekken, krioelende mensen.. je wordt daar ontzettend hebberig van. Als iedereen het wil, dan wij ook natuurlijk. Dochter vond een paar heel leuke, goedkope dingen en we kochten het. Wij blij.

Op de terugweg, met een bruine tas in ons handen, praatten we nog na over die geweldige winkel. We dronken nog een kop koffie om het te vieren. Daar snuffelde ik via mijn telefoon op internet naar Primark. Hmm, daar werd ik niet vrolijk van. Verschillende artikelen over uitbuiting van illegalen in Engeland, verschillende rechtszaken over arbeidsomstandigheden, kinderarbeid in Bangladesh. Dochter was al minder blij met haar aankopen. En ter plekke besloten we om nooit meer bij Primark naar binnen te gaan. Dan maar wat meer betalen voor de kleding.

Ik bladerde net in "Krant van de Aarde", een heel artikel over kleding/Bangladesh/fair fashion. Ook daarin wordt weer genoemd dat de fabriek die in Bangladesh enige tijd terug instortte en honderden mensen het leven kostte, de producent was voor o.a Primark. (Zelfs van Benneton!). Lees zelf hier het artikel, zie wat er al voor initiatieven zijn om de omstandigheden te verbeteren en lees wat de alternatieven zien.

Artikel Krant van de Aarde

Fotograaf EPA 

De nieuwe halve keuken

Twee maanden leefde ik zonder keuken. De helpende vriend kreeg een nieuwe baan, werd daar onmiddellijk ziek van, nam ook nog eens een uitnodiging voor een verjaardag aan (duurde een halve week). Zelf deed ik intussen wat ik kon, maar zijn deel van het werk kon ik niet. We zouden het heel relaxed doen, maar voor alles in een deadline. De mijne was dat ik al enige tijd een barbecue voor collega's zou organiseren in mijn tuin en daar had ik die keuken toch echt bij nodig. Die laatste dagen voor de barbecue heb ik me dan ook de pestpokken gewerkt en het is klaar! Voor nu dan. Nog twee klussen wachten: de verwarming wegstoppen achter iets en, waarschijnlijk het duurste van de hele keuken, ik wil shutters. Die willen niet uit mijn hoofd, dus ik denk dat die maar moeten komen. Maar nu eerst even vakantie en orde. 

Het uitgangspunt was mooi met weinig en zoveel mogelijk hergebruiken en zo weinig mogelijk spullen kopen en kosten beperken.  Wat deed ik?

Er kwam een inductieplaat. Eindelijk! Een kleinere koelkast en een losse vriezer. (Die laatste ging de werkkast in). Een nieuwe afzuigkap. Totaalprijs daarvan was 870 euro. Ik heb nu nog een grote koelkast te verkopen en daar hoop ik 300 voor te krijgen, om de balans een beetje recht te trekken. 

Verder zijn de muren gestuct, een betonnen blad gestort, een nis gebouwd, duizend en één schroefjes, moertjes, vage dingetjes van de bouwmarkt, (dat loopt ongemerkt lekker op), één nieuwe hoge keukenkast, alles geverfd enz. De kosten daarvan ongeveer 1000 euro. Ik denk dat ik, na verkoop van de koelkast, voor 1600 euro een vernieuwde keuken heb, waarin ik helemaal happy ben. Ik kan bij elk detail nog wel een verhaal vertellen over van waar het komt, hoe ik het maakte, welke herinnering ik er aan heb, maar dat zou een erg lang verhaal worden. De plaatjes moeten het maar vertellen.

Het overzicht. Het hout van de nis bewaarde ik al jaren.. "je weet maar nooit". Met frontlatjes zijn het weer nieuwe planken. (nog even beitsen allemaal).

De koffie-thee-suiker potten van mijn oma, misschien wel 100 jaar oud.

De koelkastdeur die ik van twee oude deuren maakte (glim van trots) en de vloer die bijna onder nieuwe plavuizen zou verdwijnen, maar eigenlijk goed bij de keuken past  (daar moest een vriendin me eerst op wijzen) en dus na jaren verstopt te zijn geweest onder laminaat, weer gewoon keukenvloer mag zijn. En een kleedje vind ik zo lekker bij de oude uitstraling passen. 

Een halve keuken

  Twee weken terug kwam een vriend bij me klussen. Oh, er is een lijst met wel 100 dingen te doen! Het is ook echt een lijst aan de muur. Ik had die hele zaterdagmorgen al lopen denken wat ik hem dan zou laten doen. Plinten afwerken? Radiator vervangen? Wat verven? Hij kwam en ik wist het! Gooi de keuken er maar uit! Al een jaar loop ik te dubben. Ander huis met minder onderhoud? Of keuken-kamer openbreken voor meer licht-lucht? Alles laten zoals het is en geld in mijn zak houden?  Kijk, naar de keukenboer rijden en daar een mooie keuken uitzoeken was al geen optie. Zo standaard kreeg ik het niet door mijn eigen strot geduwd. En mijn gierig zuinigheid liet dat ook niet toe. Dus ik besloot te renoveren. Bovenkastjes weg. Zo deprimerend om met je neus tegen kastjes aan te staan koken, ik voelde me zo opgesloten in die keuken. Eigenlijk wil ik maar een halve keuken! Minder spullen, minder kasten, kleinere koelkast.. En veel dingen gewoon niet. 

Dus we trokken de bovenkastjes weg en er was nog geen plan. Maar zoals bij veel in mijn leven begin ik, en al doende valt het wel op zijn plek. Toen gingen ook de tegels eraf. (alles zit er al zo'n 20 jaar, dus ik hoef me niet schuldig te voelen). Alle muren moesten dus gestucd worden. Ja, zo gaat dat he? Van het één komt het ander. Al maanden eerder had ik al eens lopen kijken naar die nis in de gang. Die kon eigenlijk beter bij de keuken zitten. Dat zeggend antwoord vriend: " Dan verzetten we die muur toch?"  Kan dat? Ja, dat kon. En het volgende weekend had ik een mooie kamerhoge nis in de keuken, waarin planken komen. Ik mis tenslotte nu wel een hoop kastruimte, en moet  nog wel wat spullen kwijt. 

Ik heb mijn kasten in huis herschikt, keukeninventaris opgeruimd, muren zijn klaar. Nu het keukenblok nog. En weet je.. Het kan altijd gekker, altijd mooier. Ideeën schieten door mijn hoofd, maar soms moet ik mezelf weer tot orde roepen en terug naar wat mijn uitgangspunt was: goedkoop, hergebruik, dus het oude blok blijft staan en niet een heel eigen gemetseld blok. 😊. Er komt een nieuw betonnen aanrechtblad op. "Kan jij dat?" , vroeg ik verbaasd aan vriend, toen hij door mijn Pinterestverzameling scrolde en zei dat dat een veel goedkopere oplossing is dan een nieuw blad kopen.

Dus.. Ik zit midden in de verbouwing, bruisend van leuke, goedkope ideeën en helemaal happy al.. ook al moet het meeste werk nog gedaan worden. Maar ik heb de tijd.. het allerleukst vind ik om het zo te laten "groeien" en goedkope oplossingen zoeken. Er volgen vast meer foto's de komende tijd.

Zo was het...

Zo is het tot nu toe...

En dit is inmiddels al weer mooi dicht!

Ben ik nou gek?

Al dat gefraudeer met huurtoeslag.. is toch simpel op te lossen?  "Vroeger" ging je huursubsidie, zoals dat toen heette, naar je huisbaas. Zelf betaalde je de rest. Bij sommige woningbouwverenigingen kun je nu nog zelf kiezen waar de huurtoeslag naar toe gaat: jezelf of de woningbouwvereniging. Sommigen huiseigenaren werken daar niet meer aan mee. Buiten dat het dus heel omslachtig is voor mensen die recht hebben op die toeslag, is het dus fraudegevoelig. Het zelfde met de zorgtoeslag.. doe maar naar de verzekeraar. Echt, ik ken genoeg mensen die de geldstromen niet meer kunnen overzien en tussen de wal en het schip vallen zonder hulp.

Direct van de belasting naar de uiteindelijke ontvanger.. Niemand die iets onrechtmatig in zijn zak kan steken. En voor velen de administratie overzichtelijk. Of denk ik nou te simpel?