dinsdag 2 april 2013

Ook gewoon leven

Weet je waarom ik ook niet meer in het toetsenbord klom? Ik kan niet alleen maar schrijven over duurzaam bezig zijn, er is zo veel meer wat ik kwijt wil of meemaak. Zomaar een dag..

Vanmorgen eerst weer wat rommel geruimd, op Marktplaats gezet, of in de bak voor een rommelmarkt. Er kwam een vriend langs en ik vroeg hem nog of hij wat uit de af te voeren spullen wilde, maar nee.. Ook niet.

Later kwam dochter langs en gaan we nog wat doen? Alle twee geen zin in "we moeten naar een paasactiviteit", maar wilden wel even de deur uit. Oh, het was weer Neuzelbeurs! Leuk, in februari heb ik er zelf gestaan met mijn zus om onze spullen te verkopen, nu gingen we weer een keer als klant kijken.

Hahaha, een boek wat ik niet kon laten liggen, twee lampenkappen, een kado voor mijn zus. En ook dochter vond leuke spulletjes. Ja, zo komen we nooit van onze rommel af!!

Wat toen? Oh, ik wist een heerlijke muntthee op Kijkduin.. met zo'n echt stokje kaneel erin. Daar gingen we naartoe. Ik bestelde mijn muntthee dochter haar cola. (lekker, ook echt weer voor). En daar kwam de thee, zonder munt, zonder kaneel. "Waar is mijn munt?" vroeg ik? "U vroeg gewoon thee", antwoordde de man. Ik was er zeker van dat ik muntthee vroeg omdat ik daar zelfs spciaal voor kwam. Hij bleef zeggen van niet maar ging toch terug om het om te ruilen. Omruilen? Er moest alleen een struik munt en een kaneelstokje in hetzelfde theeglas gekieperd worden! En dan blijven volhouden dat ik het zo bestelde. Het ging me te ver, ik naar binnen.. daar hoorde ik hem ook tegen een collega zeuren over die vrouw van de muntthee. Ik vroeg hem de cola met me af te rekenen en die thee te laten zitten. Schaapachtig keek hij me aan en rekende af. Wij weg, dochter verward en ook haar cola laten staand, zochten we elders een muntthee. Dat daar nou weer ongevraagd een schijf citroen inzat (je zou daar maar echt niet van houden), dat ik nog moest vragen of ze de tafel ook wilde schoonmaken omdat mijn armen anders door de ketchup zouden gaan, dat daarbij alle kruimels op de schoot van dochter werden geveegd en uiteindelijk de tafel nog maar half schoon was, daar ga ik maar niet verder op in. We zaten lekker in het zonnetje en kletsen een end weg.

Een tijd later.. in de auto, roept dochter verschrikt "Waar is mijn tas?" Met schrik zoeken in de auto, stoppen, achterin kijken.. niks! Die moest nog bij de eerste (niet) muntthee staan.Als hij er al zou staan. Wij terug rijden, zij vragen aan mij wat een nieuw rijbewijs kost (de negatieve denker) en ik zeggen dat die tas daar gewoon nog is (de positieve denker). Parkeren ging lastig, en de spanning liep op. En ik balen dat ik die zaak weer in moest! En dat met dochter die nooit iets vergeet, maar door mijn actie erg van slag was en dus prompt haar tas liet staan. :).

Wij naar binnen. Of de tas gevonden was. Ja, die was er.. gelukkig! Hij ging van de hand van de ons bedienende man, naar een andere man. Zeker even checken of wij wisten wat er in moest zitten dacht ik nog. Maar nee.. "wat was er nou voorgevallen straks?" Ik deed mijn verhaal, tegen de eigenaar blijkbaar. Dat het mis kan gaan, een bestelling niet goed overkomt, normaal.. zei ik hem. Maar dat voor een munttakje de medewerker mij wilde blijven overtuigen dat ik het verkeerd zei.. dat kon niet vonden we allebei. De medewerker wilde me nog het betaalde geld terug geven, maar dat mocht hij houden als vindersloon. :). Dikke excuses en of ik volgende keer alsjeblieft een thee op zijn kosten wilde komen drinken.  Eind goed, al goed.. En het was nooit meer goed gekomen als dochter niet haar tas was vergeten.. En voor de twijfelaars onder jullie... Ik vroeg écht om muntthee!


2 opmerkingen:

  1. Pfoe, ik zou mij ook helemaal rot schrikken als ik mijn tas kwijt was. Fijn dat de tas weer terecht is!

    Denk je aan de link naar mijn blog?.... Please? Zou ik echt heel fijn vinden als je die op korte termijn aanpast.

    BeantwoordenVerwijderen