Ik ga nóóóit rijk worden!!

Nee.. het zit er niet in.. Kijk naar mijn telefoongesprek;

"Met Maria"

"Hallo, met Chantal" zegt een jongedame met een Belgisch accent. "Heeft u de stoeltjes van Marktplaats nog?".

Ja, die heeft Maria nog.

Chantal, "Er is nog niet geboden, u wilt ze nog weg doen?"

Maria: "Ja hoor, wat wil je er voor geven?"

Chantal; "40 euro per stoel?"

Maria; "Nee joh, dat is veel te veel, dat kan ik er niet voor vragen!"

Chantal; "Oh? Uh? Wat wilt u er dan voor hebben?"

Maria; "20 euro voor de twee samen".

Chantal: "Echt? Het zijn toch 70'er jaren stoelen? Riet met wit? Ik zoek ze namelijk voor reclamebureau. We moeten een expositieruimte inrichten"

Maria denkt snel -oeps, voor business- en roept nog net; "dan is het 30 euro voor de twee".

Chantal vindt het goed, moet er nog voor komen rijden vanuit Breda, een flink rondje door het land om  nog meer op te halen, of het tegen de avond opgehaald kan worden. Dat vind ik goed, aardig meid is die Chantal.

Het gaat eigenlijk om de stoelen van dochter. Ze gaat verhuizen naar vlakbij mij. Omdat ze nogal wat issue's heeft moet er het een en ander van de inrichting vervangen worden. Ik heb haar zover dat ze nu eerst probeert te verkopen wat ze echt niet meer wil en dan dat geld inzet om nieuwe andere spullen van Marktplaats te kopen. En ze heeft zowaar het Marktplaatsvirus te pakken, na jaren cynisch te doen over mama's Marktplaats. (Nee, niet waar.. haar eerste huis was ook zéér gezellig met veel Marktplaats, het was meer cynisch over mama's straatvondsten). Er ligt hier envelop waar al bijna 200 euro inzit!

Maar goed, terug naar die Chantal. Voor die 30 euro reed dochter ook nog wel naar Den Haag om die stoelen in mijn huis klaar te zetten voor Chantal. Waar komen die stoelen eigenlijk vandaan? Dochter vond ze een jaar geleden voor haar deur bij het grof vuil. Omdat een vriend van ons toen een huis in moest richten, nam ze ze mee. Geheel tegen haar gewoonte! Het was zo.. die vriend vond ze maar niks! En dochter zette een stoel in de werkkast om af te voeren en een stoel in de logeerkamer. En nu, bij het verhuizen en verkopen besloot ze ze ook maar op Marktplaats te zetten. Je weet maar nooit, misschien geeft iemand er wel een tientje voor. En toen belde Chantal.

Chantal kwam, leuke jonge dame met een auto met Belgisch kenteken. En waar gaan onze stoelen naar toe?? Naar Moskou! Chantal moet voor een reclamebureau een heel perscentrum inrichten in jaren '70 stijl. Ze was ontzettend blij met de stoeltjes. Zij vliegt achter de stoeltjes aan, die vooruit gaan in een vrachtwagen, en gaat daar in Moslou een perscentrum inrichten met mede onze stoeltjes van de straat!

Ach, dertig euro voor iets van de straat, niet gek. Maar wetend dat ik er ook 100 euro voor had kunnen krijgen en dochters envelop uit zijn voegen zou barsten, geeft me ietwat een gevoel van spijt. Nooit zal ik meer een idioot bod afslaan. '70er jaren? Ja, misschien. Misschien word ik al zo oud dat spullen uit mijn jonge jaren al als antiek beschouwd worden!

Zou jij er 100 euro voor geven?? Of zou je ze bij het grof vuil zetten?